Polymerasekettingreactie

Principe van PCR. Het DNA wordt kortstondig verhit tot ongeveer 95°C zodat de strengen uit elkaar gaan (denaturatie). Dan wordt het DNA afgekoeld zodat de primers kunnen hechten aan de randen van het te vermenigvuldigen fragment (annealing). Vervolgens wordt verwarmd tot de optimale temperatuur van de polymerase (elongatie). Na vele cycli is het stukje DNA van interesse miljoenen keer gekopieerd.

De polymerasekettingreactie[1] (PCR, van polymerase chain reaction), is een manier om uit zeer kleine hoeveelheden DNA specifiek een gedeelte te vermenigvuldigen (amplificeren) tot er genoeg van is om het te analyseren. PCR is een fundamentele techniek in de moleculaire biologie, en kent vele toepassingen zoals de diagnostiek van ziekten en forensisch onderzoek.

Volgens conventionele methoden kan men wel korte stukjes DNA, bijvoorbeeld 10 of 12 basen, synthetiseren, maar voor langere stukken zijn de chemische reacties die daarvoor worden gebruikt niet specifiek genoeg: er worden bij langere stukken steeds meer foute sequenties gevonden. De polymerasekettingreactie kan dit probleem oplossen door een enzym te gebruiken dat ervoor zorgt dat een DNA-streng met een zeer hoge kwaliteit wordt gemaakt. Dit is echter niet zo heel eenvoudig want:

  • Om een stuk DNA te bouwen, gebruikt dat enzym een voorbeeld-DNA. Dat moet er dus wel eerst zijn.
  • Het enzym heeft een klein beginnetje nodig.
  1. Friedbichler, M., Friedbichler, I. & Eerenbeemt, A.M.M. van den (2009). Pinkhof Medisch Engels. Houten: Bohn Stafleu van Loghum.

© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search