Reliekschrijn

Een reliekschrijn is een reliekhouder in de vorm van een kist (vroeger ook schrijn genoemd^[1]) waarin relieken worden bewaard, meestal delen van het skelet van een heilige, soms het hele skelet.^[2] Meestal betreft het een speciaal voor dit doel vervaardigde kist met schilderingen of reliëfs die verwijzen naar het leven van de heilige. Reliekschrijnen zijn over het algemeen rijkversierd met goud of andere edelmetalen, ivoor en edelstenen, die op een kunstzinnige manier zijn verwerkt. De productie van reliekschrijnen bereikte een hoogtepunt in christelijk Europa gedurende de hoge middeleeuwen, maar ook in andere perioden en culturen zijn reliekschrijnen tot stand gekomen.

1. ↑ In de Duitstalige vakliteratuur spreekt men eveneens van een Schrein; in Engelstalige publicaties wordt de aan het Duits ontleende term shrine gebruikt naast de aan het Frans ontleende termen chasse of chest.
2. ↑ Soms worden de termen 'reliekschrijn' en 'reliekhouder' door elkaar gebruikt, zonder betekenisonderscheid. Zo bijvoorbeeld Henk van Os in de tentoonstellingscatalogus De weg naar de Hemel (2001).