Salische Wet

De Salische Wet, in het Latijn de Lex Salica of het Pactus legis Salicae, is een wetboek van de Salische Franken, samengesteld door koning Clovis in de vierde of vijfde eeuw. In het boek zijn de tot dan toe mondeling overgeleverde regels van gewoonterecht die bij de Salische volken golden, opgeschreven. Als hoofdtaal werd Latijn gebruikt terwijl er ook vroege vormen van het Nederlands te vinden zijn. Inhoudelijk bestreek het belangrijke terreinen als erfrecht, eigendomsrechten en straffen voor overtredingen ten aanzien van eigendommen of personen. De invloed van het Romeinse recht en Rooms-Katholiek kerkelijk recht was niet groot. Traditioneel wordt deze codificatie gesitueerd in de jaren 507-511, al is recent ook 475-487 voorgesteld.

De regels in het wetboek bleven nagenoeg gelijkluidend onder de Merovingen maar werden hervormd onder Karel de Grote. In een meer specifieke betekenis duidt Salische Wet vanaf de 15e eeuw ook op de uitsluiting van vrouwelijke troonopvolging, gebaseerd op de herontdekking en instrumentalisering van een bepaling uit het oorspronkelijke wetboek.

Het wetboek heeft eeuwenlang grote invloed gehad op de rechtsvorming in grote delen van Europa, in het bijzonder het huidige Duitsland, Oostenrijk, de Balkan, Centraal Europa, Nederland, België en delen van Italië en Spanje. Er zijn tientallen manuscripten bewaard gebleven uit de 6e tot de 8e eeuw en enkele uit de 9e eeuw.

1. ↑ Randall Lesaffer, Inleiding tot de Europese rechtsgeschiedenis, 2008, p. 148