Schoonheid

Een roosvenster in de Notre-Dame van Parijs. In de gotische bouwkunst werd licht beschouwd als de ultieme vorm van schoonheid.

Schoonheid of mooiheid is de waargenomen of aangevoelde kwaliteit van een object, een levend wezen zoals een plant of dier, een persoon, een idee of een uiting van kunst die aanleiding geeft tot voldoening of waardering. Schoonheid wordt bestudeerd als onderdeel van esthetica, cultuurfilosofie en sociale psychologie.

Het gevoel van 'schoonheid' komt voort uit een interpretatie van iets dat samengaat met een zekere aantrekkingskracht en emotioneel welzijn. Dergelijke emotionele effecten zijn subjectief, waardoor men wel beweert dat 'schoonheid zetelt in het oog van de waarnemer'.[1] Desondanks is er in het algemeen sprake van een overeenstemming omtrent een esthetisch ordeel, waardoor er ook een mate van objectiviteit ten grondslag ligt aan schoonheid.

Het definiëren van schoonheid is een zeer oud en belangrijk thema in de westerse filosofie. Schoonheid is volgens de filosoof Immanuel Kant iets 'subjectief algemeens'. Hij betoogt dat de eigenschappen van het te beschouwen object ons esthetisch oordeel bepalen, maar legt de volledige nadruk op de waardering en gevoelens van de toeschouwer aangaande het object. Hetgeen men als schoon ervaart, is het gevolg van een samenspel tussen de verschillende kenvermogens die onze ervaringen structureren.

  1. Het citaat "Beauty is in the eye of the beholder" is afkomstig uit de novelle Molly Bawn van Margaret Wolfe Hungerford, p. 206.

© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search