Schuifsterkte

De schuifsterkte ${\displaystyle \tau _{max}}$ (Engels: shear strength) van een materiaal is de interne weerstand die een materiaal heeft tegen plastische deformatie door schuif. Schuifsterkte kan als de viscositeit van vaste stoffen worden opgevat, omdat het ervoor zorgt dat een materiaal niet gaat "vloeien". Als de schuifspanning die op een materiaal staat groter is dan de schuifsterkte, zal dit wel gebeuren en zal het materiaal permanent vervormen. Een voorbeeld van een materiaal met een kleine schuifsterkte is klei, dat makkelijk vervormbaar is.

Een materiaal kan op twee manieren deformeren: door elastische en plastische deformatie. Het moment waarop plastische deformatie plaatsvindt is voor afschuiving op de schuifsterkte en voor een trekspanning op de treksterkte. De weerstand tegen insnoering binnen plastische deformatie heet dan ook de treksterkte (Engels: tensile strength) genoemd. Algemeen kan worden aangenomen dat ductiele materialen zullen breken door afschuiving met als kritieke waarde de schuifsterkte en brosse materialen op de trekspanning, oftewel hier is de treksterkte de belangrijkste grenswaarde.