Sjahnama

De Shahnameh, of Sjahnama in het Nederlands, (Perzisch: شاهنامه / of het Boek der Koningen) is een epos dat oorspronkelijk als tekst werd geschreven en later rond het jaar 1010 als dichtbundel werd opgeschreven door de Perzische dichter Ferdausi ten tijde van de Ghaznaviden.

De Sjahnama is het nationaal epos van Perzië (Iran), waartoe ook tegenwoordige landen als Tadzjikistan, Azerbeidzjan, Turkmenistan, Oezbekistan en Afghanistan behoorden. De Sjahnama vertelt het mythische en historische verhaal van Iran vanaf de schepping van de wereld tot de verovering van Perzië door het Arabische Rijk in de 7e eeuw. Het is het op twee na langste gedicht ter wereld.

Het boek put rijkelijk uit andere werken zoals de Avesta, maar ook uit latere teksten zoals de Bundahishn en de Denkard.

De Sjahnama was een van de bronnen die de Perzische historicus Rashid al-Din gebruikte bij het schrijven van een van de vroegste pogingen voor een geschiedenis van de wereld, de Jami' al-tawarikh.

De Sjahnama bevat zo'n 60.000 versregels (bayts), elk bestaand uit twee hemistichen. De Sjahnama is in zijn algemeenheid opgedeeld in mythische, legendarische en historische delen.