Sleutelbeenademhaling

Dit artikel gaat over ademhalingstechniek. Voor de fysiologie van de ademhaling, zie: Ademhaling (mens)

Volgens yogi André Van Lysebeth is sleutelbeenademhaling een ademhaling waarbij tijdens het ademen de sleutelbeenderen omhooggaan^[1].
De term sleutelbeenademhaling is zeer ongebruikelijk en wordt binnen de reguliere ademhalingsfysiologie niet gebruikt, van Lysebeth doelt op het (ondersteunend) gebruik van hulpademhalingsspieren zoals de musculus sternocleidomastoideus.
De sleutelbeenademhaling zou vooral voorkomen bij nervositeit, depressie en angst^[2], en dan vooral bij vrouwen^[3].

Aangezien volgens van Lysebeth sleutelbeenademhaling vaker waargenomen wordt bij vrouwelijke zuigelingen - hoewel in zéér beperkte mate - schrijft hij er een instinctieve functie aan toe: voor vrouwen zou dit ten dienste staan tijdens de zwangerschap, omdat er het plaatsgebrek in de buik en daarmee het niet kunnen gebruiken van het middenrif mee gecompenseerd zou worden. Vooral op de dagen voordat een vrouw 'uitgerekend' is, zou de sleutelbeenademhaling vaak te zien zijn.^[2]
Voor deze theorie heeft van Lysebeth geen deugdelijke onderbouwing. Hij heeft nooit systematisch deze observaties geobjectiveerd. Ook voor baby's van het mannelijk geslacht met een dergelijk ademhalingspatroon geeft hij geen functioneel verklarende reden. Iedere wetenschappelijke grond voor deze theorie ontbreekt.

1. ↑ Lysebeth, André Van (Vierde druk 1974) Yoga. Doen en begrijpen Uitgeverij Ankh-Hermes bv, Deventer, ISBN 90-202-4001-3, pag. 27-38
2. ↑ ^{a b} Lysebeth (1974) pag. 39-50
3. ↑ Lysebeth (1974) pag. 33