Straatfotografie

Straatfotografie
Het onderwerp van straatfotografie is de mens en zijn omgeving.
Publieke ruimtes zoals stations zijn aantrekkelijke plaatsen voor straatfotografen
(digitale zwart-witfoto waarin het diepere zwart en de mooiere korrel van echte film werd nagebootst).
Cleaner at Casa Batlló
Alledaagse straattaferelen worden bijzonder als de fotograaf op "le moment décisif" afdrukt.

Straatfotografie is een fotografiegenre waarbij mensen op publieke plaatsen zoals straten, parken en metrostations gefotografeerd worden zonder dat ze zich daar bewust van zijn. Het is een kunstzinnige vorm van candidcamerafotografie die natuurlijke in plaats van geposeerde foto’s oplevert. Straatfotografie blijft evenwel een moeilijk te definiëren genre, omdat het zich op het kruispunt bevindt van documentaire fotografie, het toeristisch kiekje en het fotojournalisme dat zich op faits divers richt.[1] Straatfotografie is verwant aan documentaire en journalistieke fotografie, met dit verschil dat niet de inhoud, maar de kunst van het fotograferen primeert. Een straatfotograaf werkt ook niet in opdracht en gaat als een vrijbuiter op jacht naar een unieke foto die op het intuïtief juiste moment wordt genomen: "le moment décisif" van Henri Cartier-Bresson. Het primaire doel is expressief: een subjectieve indruk geven van de ervaring van het dagelijkse leven in een stad.

Hoewel straatfotografie reeds beoefend werd van in het begin van de fotografie, legden pioniers als Eugène Atget en Henri Cartier-Bresson in de 20e eeuw de basis voor straatfotografie als kunstvorm. De ontwikkeling van kleinbeeldcamera's met 35-film. midden jaren twintig – en in het bijzonder de Leica met meetzoekersysteem – betekende een grote stimulans voor de straatfotografie.

Straatfotografen werken typisch met lichtsterke, compacte fototoestellen die minder opvallen dan spiegelreflexcamera’s met luidruchtig opklappende spiegels en grote objectieven. Hoewel het geen vaste regel is, wordt bij deze vorm van fotografie vooral in zwart-wit gewerkt, met zowel digitale als analoge toestellen. Ook de keuze voor het type objectief dat wordt gebruikt varieert nogal; een straatfotograaf geeft gewoonlijk de voorkeur aan een objectief met een brandpuntsafstand van 50 mm of kleiner.

In veel landen bestaan wetten die de privacy van mensen beschermen, waardoor het zonder toestemming fotograferen van iemand strafbaar kan zijn, zelfs indien dit gebeurt in publieke ruimtes en plaatsen. Wie zelf deze vorm van fotografie wil beoefenen doet er dus goed aan om zich te informeren over het portretrecht.

  1. Street Photography: From Atget to Cartier-Bresson: Introduction

© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search