Strijdlied

Een strijdlied is een lied dat oproept tot strijd of strijdvaardigheid, vaak gebruikmakend van oorlogs- en martelaarspoëzie, ook oorlogslied of verzetslied genoemd. De toonzetting maakt het geschikt voor samenzang of mars, ze hebben bijna altijd een tweedelige maat en twee regels die beide herhaald worden. Het toongeslacht is, zeker na 1700, majeur.^[1] Het is bedoeld om de groepsidentiteit en –samenhang te bevestigen, te verstevigen of af te zetten ten aanzien van andere groeperingen en komt als dusdanig voor in alle tijden en samenlevingen. Ook sommige geuzenliederen, spot- en protestliederen worden tot de strijdliederen gerekend.

In de populaire protestcultuur van de 20e eeuw zijn veel protestliedjes geschreven en ingezet. Naast verzets- en emancipatiebewegingen, gebruikten ook gevestigde regimes het strijdlied, om nationale samenhang te bevorderen. Veel nationale hymnes zijn ontstaan als strijdlied, zoals de Marseillaise, het Wilhelmus, Il Canto degli Italiani (ofwel Fratelli d'Italia), de Brabançonne en het Vietnamese Tiến Quân Ca (Mars naar het Front), ook het Horst Wessellied, eerst het partijlied van de NSDAP, is onderdeel geweest van het Duitse volkslied in de periode 1933-1945.

Strijdliederen vinden we verder ook terug in de christelijke psalmen. Religieuze stromingen maakten en maken nog altijd gebruik van strijdliederen, wereldwijd.

1. ↑ Oorlog in de danszaal. Geraadpleegd op 6 maart 2023.