Suikerbiet

Suikerbiet
bieten zonder kop en punt
Taxonomische indeling
Rijk: Plantae (Planten) Stam: Embryophyta (Landplanten) Klasse: Spermatopsida (Zaadplanten) Clade: Bedektzadigen Clade: 'nieuwe' Tweezaadlobbigen Clade: Geavanceerde tweezaadlobbigen Orde: Caryophyllales Familie: Amaranthaceae (Amarantenfamilie) Geslacht: Beta (Biet) Soort: Beta vulgaris Ondersoort: Beta vulgaris subsp. vulgaris
Variëteit
Beta vulgaris subsp. vulgaris var. altissima
Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Suikerbiet op Wikispecies
Portaal    Biologie

De suikerbiet of beetwortel (Beta vulgaris subsp. vulgaris var. altissima) is een wortelgewas dat wordt geteeld voor de winning van suiker (sacharose). De plant is een kweekvorm van de biet (Beta vulgaris subsp. vulgaris). Er zijn tal van rassen, die verenigd worden in de cultivargroep Altissima. Suikerbieten vormen net als aardappelen, tarwe en snijmais een van de meest geteelde gewassen in Nederland en België. Het gewas dient niet verwisseld te worden met het kleinere gewas cichorei, waarvan de op bietenwortels gelijkende wortels worden verwerkt tot inuline en de zoetstof fructose.

De suikerbiet is in België en Nederland een belangrijke bron van suiker. De suikerbiet is eetbaar, maar is erg hard. De rode biet of kroot is een variant van de biet welke wel eetbaar is. De rode biet heeft voor de oogst de meest ideale vorm (een knol met slechts een dunne wortel in de grond zodat de bieten veel schoner geoogst zouden kunnen worden) maar het is de veredelaars niet gelukt om de krootvorm en een hoog suikergehalte te combineren. De voederbiet lijkt het meest op de suikerbiet. In feite is een voederbiet gewoon een suikerbiet met een laag suikergehalte (een te hoog suikergehalte leidt bij een rund tot problemen in de pens).

De plant wordt tot 80 centimeter hoog, de bloemen zijn geplaatst op een steel, zijn klein en hebben geen opvallende kleuren. Van de suikerbiet wordt door de suikerindustrie wel beweerd dat de plant meer CO₂ zou wegvangen dan andere gewassen, maar deze bewering klopt niet.^[1] Voor de teelt van suikerbieten is fossiele energie nodig in de vorm van bijvoorbeeld dieselolie, kunstmestproductie en brandstof voor de verwerking. De suikerbiet is net als elke plant een onderdeel van de koolstofcyclus. Alle weggevangen CO₂ wordt uiteindelijk weer als CO₂ uitgeademd door de mens, dier, bacterie of schimmel.

1. ↑ People Planet Profit - Suikerbiet geen kampioen CO₂ vangen - Website