Titaan (mythisch wezen)

Het woord Titaan of Titan, Oudgrieks: Τιτάν, meervoud Τιτάνες, is afkomstig uit de Griekse mythologie en duidt in het gewone spraakgebruik op een reusachtige, geweldig krachtige persoon.

In de mythologie is een titaan een van de twaalf Titanen en Titaniden. Zij zijn samen met de cyclopen en de hekatoncheiren, dat waren honderdarmige reuzen, zonen en dochters van Ouranos, de hemelgod, en Gaia, de aarde, hoewel andere mythen vertellen dat Gaia hen uit zichzelf heeft voortgebracht. Ouranos en Gaia waren het op een na oudste godenpaar uit de klassieke oudheid, na Nyx en Erebos. De Titanen waren reuzen, ware hemelbestormers. Zij werden door hun vader Ouranos in de afgrond, Tartaros, gesmeten toen hij zich door hen bedreigd begon te voelen. Gaia was daar zo boos over, dat zij toen Ouranos verminkt raakte, met zijn bloeddruppels de Giganten in zich verwekte en voortbracht. Later werden de Titanen, die in de strijd om de hemelheerschappij aan Zeus' kant stonden, door hem bevrijd.

De Titanen, die Kronos steunden in de Titanenstrijd tussen Kronos en zijn zoon Zeus om de heerschappij over de wereld, verloren de slag. Zeus werd daarbij door de Olympische goden geholpen.