Tweede Kruistocht

Tweede Kruistocht
Onderdeel van de Kruistochten
Datum	1147 - 1149
Locatie	Iberië, Egypte, Levant, Anatolië
Strijdende partijen
Kruisvaarders: Koninkrijk Jeruzalem Tempeliers Hospitaalridders Byzantijnse Rijk Koninkrijk Armenië Koninkrijk Portugal Heilige Roomse Rijk Koninkrijk Frankrijk Koninkrijk Engeland Moslims: Seldsjoeken Buriden Abbasiden Zengiden Fatimiden Almoraviden
Leiders en commandanten
Melisende van Jeruzalem Boudewijn III van Jeruzalem Raymond II van Tripoli Manuel I Komnenos Alfonso I van Portugal Koenraad III van Hohenstaufen Lodewijk VII van Frankrijk Mesoed I Imad ad-Din Zengi Saif ad-Din Ghazi I

De Tweede Kruistocht (1147-1149) werd opgestart naar aanleiding van de val van het graafschap Edessa het jaar voordien door de troepen van Zengi. Het graafschap Edessa was gesticht tijdens de Eerste Kruistocht (1096-1099) door Boudewijn van Boulogne in 1098. Als eerste gestichte kruisvaardersstaat was het nu ook de eerste die viel.

De Tweede Kruistocht werd aangekondigd door paus Eugenius III, en het was de eerste kruistocht die geleid werd door Europese koningen, namelijk Lodewijk VII van Frankrijk en Koenraad III van Hohenstaufen, met de hulp van een aantal andere Europese edelmannen. De legers van de twee koningen marcheerden gescheiden van elkaar door Europa. Nadat ze binnenvielen in het Byzantijnse grondgebied in Anatolië, werden beide legers afzonderlijk van elkaar verslagen door de Seltsjoeken. De belangrijkste westerse christelijke bron, Odo van Deuil, en Syrische christelijke bronnen stellen dat de Byzantijnse keizer Manuel I Komnenos in het geheim de voortgang van de kruisvaarders hinderde, vooral in Anatolië waar het schijnt dat hij doelbewust de Turken beval hen aan te vallen. Lodewijk, Koenraad en de restanten van hun legers bereikten Jeruzalem en namen deel aan een onverstandige aanval op Damascus in 1148. De kruistocht in het oosten was een mislukking voor de kruisvaarders en een grote overwinning voor de moslims. Het zou uiteindelijk een belangrijke invloed hebben op de val van Jeruzalem en aanleiding geven tot de Derde Kruistocht aan het einde van de 12e eeuw.

Het enige succes van de Tweede Kruistocht was voor een gecombineerde troepenmacht van 13.000 Vlamingen, Friezen, Normandiërs, Engelsen, Schotten en Duitse kruisvaarders in 1147. Ze waren op weg naar het Heilige Land per schip, maar onderweg stopte het leger om een kleiner Portugees leger (7.000) te helpen in het veroveren van Lissabon. Zo verdreven ze er de Moorse bezetters.