Tweestatenoplossing

De tweestatenoplossing is een voorgestelde manier om het Israëlisch-Palestijns conflict te beëindigen, door twee onafhankelijke staten op te richten op het grondgebied van het voormalige mandaatgebied Palestina. Aangezien de grootte van het totale gebied gelijk blijft, is de tweestatenoplossing een zero-sum game: ieder deel dat naar de ene partij gaat, gaat ten koste van de andere partij.

De eerste poging om tot een tweestatenoplossing te komen, was het VN-verdelingsplan van 29 november 1947, ook bekend als VN-resolutie 181. De Oslo-akkoorden van 1993-1995 waren een hernieuwde poging om het conflict op te lossen door het gebied te verdelen. Beide pogingen hebben niet tot een positief resultaat geleid.

Een alternatief voor de tweestatenoplossing zou een federatie kunnen zijn, waarbij een overkoepelende regering het land zou besturen. Dit is echter nog geen oplossing voor de onderlinge verdeling van het grondgebied tussen de twee deelstaten. Een ingrijpender alternatief is een eenstaatoplossing, bijvoorbeeld een bi-nationale staat, waarbij beide partijen de beschikking hebben over het totale grondgebied.