Verbranding

Voor verbranding binnen levende wezens, zie Celademhaling. Voor "verbranding" binnen sterren, zie Sterevolutie en Nucleosynthese.

Verbranding is een complex geheel van voornamelijk exotherme chemische reacties, tussen een brandstof en een oxidator. De oxidator is meestal zuurstofgas, de brandstof bestaat dan uit koolstofverbindingen, of uit waterstof. Bij verbranding wordt chemische energie omgezet in de zintuiglijk waarneembare energie-vormen warmte (gloed) en licht (vlam). Organische verbindingen reageren, bij een volledige verbranding, met dizuurstof tot kooldioxide en waterdamp, waterstof oxideert tot waterdamp. Verbranding kan zowel met vaste, vloeibare als gasvormige brandstoffen optreden.

Behalve brandstof en een oxidator is er voor de verbranding een gangmaker nodig. Bijvoorbeeld wrijving om een lucifer aan te steken, een brandende lucifer om een vuur aan te steken, een piëzo-elektrische vonk om het gas van een aansteker of een gasbrander aan te steken, een elektrische vonk voor een benzinemotor, of samendrukking voor een dieselmotor.