Verdrag tot oprichting van de Europese Economische Gemeenschap

Het Verdrag tot oprichting van de Europese Economische Gemeenschap of ook wel Verdrag van Rome werd in 1957 gesloten. Het was een verdrag waarmee de Europese Economische Gemeenschap (EEG) gevestigd werd, de belangrijkste voorloper van de Europese Unie.

De zes landen die het verdrag sloten waren België, Nederland, Luxemburg, West-Duitsland, Frankrijk en Italië. Deze landen hadden zes jaar eerder al het verdrag van Parijs ondertekend ter oprichting van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal (EGKS).

Het verdrag van Rome breidde de economische samenwerking uit tot alle sectoren van de economie. De nadruk lag evenwel lange tijd op een eenvormig stelsel van landbouwsubsidies. Er kwam een tolvrije regio met gemeenschappelijke buitengrenzen, een douane-unie, een uniform gebied zonder binnengrenzen, maar met gemeenschappelijke buitengrenzen voor derden.

De Verdragen van Rome zijn het bovenstaande verdrag ter oprichting van de EEG en het gelijktijdig gesloten verdrag ter oprichting van de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie (Euratom) bedoeld. Euratom was bedoeld voor het beheer van gemeenschappelijke ontwikkeling van kernenergie (voor vreedzame doeleinden). Euratom fuseerde in 1967 met de EEG en de EGKS tot de Europese Gemeenschappen.