Verdrag van Sint-Petersburg (1907)

Het Verdrag van Sint-Petersburg, ook wel Engels-Russische Entente genoemd, was een alliantieverdrag tussen Rusland en Groot-Brittannië, in de aanloop naar de Eerste Wereldoorlog. Het verdrag werd getekend tijdens de Brits-Russische Conventie in Sint-Petersburg op 31 augustus 1907.

De Britten en Russen beloofden elkaar steun indien een van hen zou worden aangevallen. Dit verdrag en verdragen tussen beide landen met Frankrijk zouden leiden tot de Triple Entente, de tegenstander van de Centralen in de Eerste Wereldoorlog.

Groot-Brittannië en Rusland waren in de 19e eeuw elkaar regelmatig tegengekomen in het Nabije Oosten, waar beide landen expansie zochten. Om een conflict in die regio te vermijden, maakten ze eerst afspraken over Perzië (het huidige Iran), Afghanistan en Tibet. Hiermee eindigde The Great Game, het strategische machtsspel tussen de twee landen dat zich in de decennia daarvoor had afgespeeld. Perzië werd verdeeld in een Britse, Russische en neutrale invloedssfeer. Afghanistan werd door Rusland erkend als semiprotectoraat van Groot-Brittannië. En Tibet, waar de Britten in 1903-1904 een inval hadden gedaan om verdere Russische inmenging te voorkomen, werd erkend als neutrale bufferstaat tussen de Britten en Russen.