Ziel (filosofie)

De ziel is in sommige religies en filosofische stromingen de niet-materiële essentie van mensen, vaak opgevat als synoniem van geest of van het zelf.^[1] In de klassieke oudheid werd de ziel door sommige filosofen en filosofische scholen, onder anderen door Plato, beschouwd als een niet-materiële, onafhankelijk van het lichaam bestaande, onsterfelijke, sturende, voelende, denkende en willende entiteit.^[2] Ook René Descartes, de grondlegger van de Verlichting en vader van de moderne filosofie^[3], keek op deze manier naar de ziel. Dit dualisme staat in de filosofie tegenover de metafysische positie van het monisme, dat stelt dat alle verschijnselen in de wereld terug te voeren zijn op één enkel basisprincipe.

1. ↑ Encyclopaedia Britannica: "Soul"
2. ↑ A.J.J. van de Pol, Een psychologie zonder ziel. SpringerLink (2011).
3. ↑ Hardeman, E. "Ik denk, dus ik besta", Ublad online, 24 maart 2005