1. List do Tesaloniczan

1 List do Tesaloniczan [1 Tes] – list apostoła Pawła zaadresowany do gminy w Tesalonice będący księgą Nowego Testamentu. List ten jest uważany za najstarszy dokument chrześcijański i pierwsze pismo Nowego Testamentu. Bibliści datują jego powstanie na lata 51-52 po Chr^[1].

Paweł po kilkumiesięcznym pobycie w Tesalonice i założeniu tam Kościoła zmuszony został do opuszczenia miasta. Zatroskany o los młodej wspólnoty wysłał do niej z Aten swego ucznia Tymoteusza. Ten przyniósł Apostołowi wieści na temat rozwoju wiary Kościoła tesalonickiego i jednocześnie wyraźnego braku zrozumienia niektórych istotnych kwestii dotyczących wiary. Paweł napisał zatem List, w którym wyraża radość z wiary, nadziei i miłości Tesaloniczan, a jednocześnie tłumaczy trudny problem powrotu Chrystusa na ziemię oraz zachęca do wytrwałości wśród prześladowań. List przynosi pouczenia na temat losu zmarłych na końcu czasów, czasu i sposobu powtórnego przyjścia Jezusa oraz wynikające z tej wiedzy praktyczne wskazania. Rzuca również światło na wczesne stadium teologii świętego Pawła i życie jednej z najstarszych wspólnot chrześcijańskich.

W drugiej połowie XX wieku część badaczy podjęła próbę wykazania, że księga została przez nieznanego redaktora utworzona z dwóch pierwotnie odrębnych listów Apostoła. Wskazywano również, że fragmenty 1 Tes 2,13–16 i 5,1–11 mogą być późniejszego pochodzenia.