Abbas I Wielki

Abbas I Wielki (I Abbas Səfəvi; شاه عباس بزرگ) (ur. 27 stycznia 1571 w Heracie, zm. 19 stycznia 1629 w Mazandaranie) – szach Persji od 1587 z dynastii Safawidów.

Syn szacha Mohammada Chodabande i księżniczki gruzińskiej^[1]. Był twórcą nowoczesnego państwa perskiego. Zaraz po wstąpieniu na tron utemperował turkmeńskich przywódców szczepowych, którzy do tej pory faktycznie rządzili krajem. Przeprowadził reformy administracyjne, modernizację armii, rozwinął handel. W 1590 zakończył wojnę z Osmanami, na jakiś czas zrzekając się na ich rzecz znacznych terytoriów, aby wyprzeć Uzbeków z północno-wschodnich części kraju. Do 1618 odzyskał te ziemie. Opanował także część Iraku nad Zatoką Perską. Stolicę państwa przeniósł z Kazwinu do Isfahanu, który rozbudował.

↑ Relacya Sefera Muratowicza obywatela warszawskiego, od Zygmunta III, króla polskiego, dla sprawowania rzeczy wysłanego do Persji w r. 1602 : rzecz ze starego rękopisu wybrana y teraz dopiero do druku podana

[Muratowicz-1] Relacya Sefera Muratowicza obywatela warszawskiego, od Zygmunta III, króla polskiego, dla sprawowania rzeczy wysłanego do Persji w r. 1602 : rzecz ze starego rękopisu wybrana y teraz dopiero do druku podana

[1]