Beduini

Beduini (arab. ‏بدو‎ badū) – koczownicze lub półkoczownicze plemiona krajów arabskich, Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu. Nazwa wywodzi się od arabskiego określenia pustyni i zamieszkujących ją koczowników.

Do XX wieku głównym zajęciem Beduinów była hodowla (wielbłądów, owiec i kóz). Niektóre klany Beduinów mieszkają w namiotach i odbywają dalekie wędrówki ze swoimi stadami w poszukiwaniu pastwisk. Chów zwierząt jednak nie zapewnia im wystarczających środków do życia. Beduini byli odrębnym społeczeństwem podległym własnym przywódcom. Często rabowali karawany, w tym również te, które podróżowały do Mekki. Każdy władca musiał liczyć się z siłą Beduinów. Służyli również do tłumienia buntów chłopów. W Egipcie sprawowali kontrolę nad żeglugą w delcie Nilu.

Napoleon Bonaparte w ten sposób pisał o Beduinach:

Są oni największą plagą Egiptu, ale nie można pominąć ich istotnej działalności, trzeba przyznać, że są oni niezbędni. Bez nich ten piękny kraj nie mógłby utrzymać łączności z Syrią, Arabią, oazami, królestwem Sennaru, Darfurem, Abisynią, Trypolitanią i królestwem Fazzanu. Bez nich transport od Nilu do Morza Czerwonego i z Kairu do Suezu byłby niemożliwy.