Benedict Arnold

Ten artykuł dotyczy generała Armii Kontynentalnej. Zobacz też: inne osoby nazywające się Benedict Arnold.

Benedict Arnold

Benedict Arnold (1776)
Data i miejsce urodzenia	14 stycznia 1741 Norwich w stanie Connecticut
Data i miejsce śmierci	14 czerwca 1801 Londyn
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Kontynentalna
Główne wojny i bitwy	wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych: bitwa pod Valcour bitwa pod Saratogą

Benedict Arnold V (ur. 14 stycznia 1741 w Norwich, Connecticut, zm. 14 czerwca 1801 w Londynie) – kupiec z Connecticut, który walczył w amerykańskiej wojnie o niepodległość w stopniu generała Armii Kontynentalnej.

W Stanach Zjednoczonych Arnold znany jest przede wszystkim ze swojej zdrady i spisku, w wyniku którego miało dojść do poddania wojskom brytyjskim amerykańskiego fortu w West Point w stanie Nowy Jork. Spisek został wykryty. Zdrada była ogromnym ciosem dla sprawy Amerykańskiej Rewolucji, zwłaszcza że Benedict Arnold uważany był za jednego z najlepszych generałów amerykańskich i lidera w Armii Kontynentalnej. Jego imię stało się synonimem zdrady.

Generał Arnold wyróżniał się już od początku trwania wojny. Jego zdolności dowódcze i odwaga przyczyniły się do wielu zwycięstw:

• zajęcie Fortu Ticonderoga w 1775
• inwazja na brytyjską Kanadę w 1775
• zwycięstwo w bitwie o wyspę Valcour na jeziorze Champlain w 1776
• bitwy pod Danbury i Ridgefield w Connecticut (został po nich awansowany do stopnia generała majora)
• bitwa pod Saratogą w 1777

Mimo sporych sukcesów pomijano go przy awansach, podczas gdy inni generałowie zbierali pochwały za sukcesy będące w dużej części jego zasługą^[1]. Jednocześnie jego polityczni wrogowie oskarżali go o korupcję. Pogłębiająca się frustracja oraz coraz większe długi (Arnold żył bardzo rozrzutnie) doprowadziły go do zdrady. W lipcu 1780 roku objął dowództwo w placówce West Point z zamiarem poddania jej Brytyjczykom. Jego plany zostały wykryte, gdy Amerykanie złapali brytyjskiego majora Johna André z dokumentami świadczącymi o spisku.

Wiadomości o schwytaniu André dotarły do Arnolda. Postanowił uciec na stronę brytyjską w dół rzeki Hudson, używając statku, slupa wojennego o nazwie „Vulture”. Umknął pościgowi wysłanemu przez generała Waszyngtona, który pojawił się w Forcie West Point natychmiast po otrzymaniu wiadomości o zdradzie. Arnold za swoje zasługi otrzymał w wojsku brytyjskim stopień generała brygady (ang. Brigadier General) i 6000 funtów. Jednak dowództwo brytyjskie nigdy nie miało do niego pełnego zaufania^[2].

Na wiosnę 1782 roku Arnold opuścił szeregi armii i przeprowadził się do Londynu ze swoją drugą żoną Margaret „Peggy” Shippen Arnold. Został dobrze przyjęty przez króla Jerzego III i torysów, natomiast Wigowie wyrazili dezaprobatę wobec jego osoby. W 1787 roku wrócił do Ameryki i wraz z synami Richardem i Henrym wznowił działalność kupiecką w Saint John w Nowym Brunszwiku. Powrócił jednak na stałe do Londynu w 1791 roku.

Żył wystarczająco długo, by zacząć żałować swojej zdrady. Na łożu śmierci miał powiedzieć: „Dajcie mi umrzeć w moim starym mundurze, w którym walczyłem. Niech Bóg mi wybaczy, że włożyłem inny."