Bitwa pod Waterloo

Bitwa pod Waterloo
	100 dni Napoleona
Czas	18 czerwca 1815
Miejsce	Waterloo, niedaleko Brukseli
Terytorium	Królestwo Niderlandów (obecnie Królestwo Belgii)
Wynik	zwycięstwo sprzymierzonych
Strony konfliktu
Cesarstwo Francuskie	Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii; Prusy; Królestwo Zjednoczonych Niderlandów; Królestwo Hanoweru; Nassau; Księstwo Brunszwiku
Dowódcy
Napoleon Bonaparte	Książę Wellington; Gebhard von Blücher
Siły
49 000 piechoty; 15 750 kawalerii; 246 dział; łącznie: 64 750 ludzi	50 000 piechoty; 12 500 kawalerii; 156 dział (Anglicy i Holendrzy); 60 000 (Prusacy); łącznie: 122 500 ludzi
Straty
22 000 zabitych i rannych; 8 000 wziętych do niewoli; 220 dział	22 100 zabitych i rannych
	Położenie na mapie Belgii miejsce bitwy
	50°40′41″N 4°24′44″E/50,678056 4,412222
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bitwa pod Waterloo – starcie zbrojne, do którego doszło 18 czerwca 1815 roku i było ostatnią bitwą Napoleona Bonaparte. Były cesarz Francuzów powrócił niespodziewanie z wygnania na Elbie i objął rządy na okres 100 dni. W krótkim czasie zebrał ponad 100-tysięczną armię, z którą ruszył w kierunku Brukseli, gdzie stały nierozwiązane jeszcze armie VI koalicji: angielska Wellingtona i pruska Blüchera. Po dwóch zwycięskich starciach 16 czerwca pod Quatre Bras i Ligny Napoleon stanął oko w oko z Wellingtonem pod Waterloo. Zwycięska początkowo bitwa po nadejściu armii Blüchera przemieniła się w klęskę, a armia francuska przestała istnieć. Napoleon musiał ponownie abdykować w dniu 22 czerwca.

Bitwa, jedna z najważniejszych bitew w dziejach świata, legła u podstaw nowego porządku, który na podstawie postanowień kongresu wiedeńskiego miał panować w Europie przez całe następne stulecie.