Cesarstwo Nicejskie

Cesarstwo Rzymskie
Βασιλεία τῶν Ῥωμαίων
Basileía tôn Rhōmaíōn
1204–1261
Ustrój polityczny

monarchia

Stolica

Nicea, Nimfeo

Data powstania

1204

Data likwidacji

1261

Władca

Michał VIII Paleolog

Język urzędowy

grecki

Religia dominująca

prawosławie

Mapa opisywanego kraju
Sytuacja na terenie Bizancjum po IV krucjacie
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata, u góry znajduje się punkt z opisem „Cesarstwo Rzymskie”
40°25′44″N 29°43′10″E/40,428889 29,719444

Cesarstwo Nicejskie – stosowana w historiografii nazwa państwa założonego w 1204 roku przez Teodora Laskarysa i jego popleczników na terenie Azji Mniejszej. Państwo to było jednym z państw-spadkobierców Cesarstwa Bizantyńskiego, które upadło po zdobyciu przez siły IV krucjaty Konstantynopola i powstaniu tam łacińskiej monarchii. Trzeba jednak zaznaczyć, iż określenie „nicejskie”, jak i samo „założenie państwa” są używane tylko umownie, podobnie jak określenie „bizantyńskie” czy „założenie” Cesarstwa Bizantyńskiego przez Konstantyna.

Dla władców cesarstwa, jego mieszkańców i dużej części ortodoksyjnych chrześcijan, jak i z czasem sąsiadów, było to po prostu Cesarstwo Rzymskie, tyle że „na uchodźstwie”[1]. Głównym miastem nie był więc Konstantynopol, „Nowy Rzym”, a Nicea, od której pochodzi nazwa stosowana w historiografii. W mniemaniu swoim i dużej części współczesnych Teodorowi, Laskarys nie zakładał żadnego państwa. Wobec upadku dotychczasowej stolicy i abdykacji dotychczasowych władców, w celu ochrony państwowości rzymskiej i autorytetu cesarskiego po prostu przeniósł się do Nicei, gdzie koronowano go na cesarza. W swoich pretensjach Teodor nie był osamotniony, ale wagi jego roszczeniom dodawał fakt koronacji cesarskiej, dokonanej przez ortodoksyjnego patriarchę Konstantynopola (który na czas łacińskiej „okupacji” miasta basileusów, również rezydował w Nicei).

Po 1204 roku prawo do tytułu cesarza rzymskiego uzurpowało sobie kilku innych Rzymian (Greków) z pochodzenia. Najpoważniejszymi z nich byli władcy Epiru, których historia zna jako cesarzy Tesaloniki oraz władcy Cesarstwa Trapezuntu. To jednak Cesarstwo Nicei w 1261 roku ostatecznie odebrało łacinnikom Konstantynopol, przywróciło ortodoksyjny patriarchat i odbudowało silną pozycję państwa.

  1. Finlay George, History of the Byzantine and the Greek Empires from 1057 to 1453, Wiliam Balckwod and Sons, Londyn, 1854.

© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search