Diament

Diament
Ilustracja
Kryształ diamentu w kimberlicie
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

C

Twardość w skali Mohsa

10

Przełam

muszlowy[1], nierówny

Łupliwość

dość wyraźna, według <111>

Układ krystalograficzny

regularny

Gęstość minerału

3,47–3,57; najczęściej 3,52 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

bezbarwny lub zabarwiony na różne odcienie (żółty, niebieski, różowy, zielony), także czarny

Rysa

biała

Połysk

diamentowy

Współczynnik załamania

2,4175–2,4178

Inne

dyspersja – 0,044 Pleochroizm – brak[2]

Dodatkowe dane
Szczególne własności

w temperaturze około 1000 °C spala się w tlenie, w łuku elektrycznym przechodzi w grafit

Żółty diament
Dobrze wykształcony oktaedr diamentu
Struktura diamentu
Polikrystaliczna warstwa diamentowa otrzymana metodą HF-CVD

Diament – bardzo rzadki minerał z gromady pierwiastków rodzimych. Nazwa pochodzi od stgr. ἀδάμας adamas (dopełniacz ἀδάμαντος adamantos, łac. diamentum) ‛niepokonany, niezniszczalny’ i nawiązuje do jego wyjątkowej twardości. Jest najtwardszą znaną substancją występującą w przyrodzie.

Antoine Lavoisier po raz pierwszy spalił diament pod szklanym kloszem, używając promieni słonecznych skupionych soczewką. Udowodnił w ten sposób, że diament to czysty węgiel.

  1. A. Bolewski, A. Manecki, Mineralogia szczegółowa, W-wa: PAE, 1993, s. 38.
  2. Nikodem Sobczak: Mała encyklopedia kamieni szlachetnych i ozdobnych. Warszawa: Alfa, 1986, s. 74. ISBN 83-7001-030-X.

© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search