Douglas SBD Dauntless

Douglas SBD Dauntless
	Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Douglas Aircraft Company
Typ	pokładowy bombowiec nurkujący
Konstrukcja	metalowa
Załoga	2
	Historia
Data oblotu	25 kwietnia 1938
Lata produkcji	1940–1944
Wycofanie ze służby	1945
Liczba egz.	5937
	Dane techniczne
Napęd	1 silnik gwiazdowy
	Wymiary
Rozpiętość	12,65 m
Długość	10,06 m
Wysokość	3,94 m
Powierzchnia nośna	30,19 m²
	Masa
Startowa	4445–4937 kg
	Dane operacyjne
	Uzbrojenie
	2 karabiny Browning M2 kal. 12,7 mm; 2 karabiny AMN2 7,62 mm; do 1000 kilogramów bomb
	Użytkownicy
	US Navy, USMC, USAAF, RNZAF, Armée de l’air, Marine nationale, Armada de Chile, Meksyk, Maroko
	Rzuty
	Multimedia w Wikimedia Commons

Douglas SBD Dauntless (Scout Bomber Douglas) – amerykański dwumiejscowy bombowiec nurkujący i samolot rozpoznawczy, jednosilnikowy dolnopłat o konstrukcji metalowej z czasów II wojny światowej, przeznaczony do prowadzenia operacji bombowych oraz rozpoznawczych z pokładów okrętów oraz lotnisk na lądzie. Jeden z najbardziej zasłużonych samolotów pokładowych wojny na Pacyfiku.

Bombowce nurkujące SBD Dauntless odegrały kluczową rolę podczas największych bitew pierwszych dwóch lat wojny na Pacyfiku, zwłaszcza podczas bitew na Morzu Koralowym, pod Midway i koło wysp Salomona. W trzech wielkich bitwach 1942 roku zatopiły sześć japońskich lotniskowców, w tym cztery pod Midway. Po zakończeniu tej ostatniej bitwy w Dauntlessy wyposażono nie mniej niż 20 eskadr Marines. Samolot stanowił w tym czasie podstawowy bombowiec nurkujący amerykańskiej marynarki wojennej. Był używany nie tylko na pacyficznym teatrze wojennym – operujące z lotniskowca USS „Ranger” (CV-4) oraz lotniskowców eskortowych Dauntlessy, wzięły udział w alianckim lądowaniu w Afryce północnej, bitwie o Atlantyk, ataku na francuski pancernik „Jean Bart” oraz alianckiej inwazji południowej Francji. Załogom latającym na Dauntlessach zaliczono zestrzelenie wielu samolotów myśliwskich oraz bombowców przeciwnika. Bombowiec ten sprawdził się także w roli samolotu zwalczania okrętów podwodnych, a pod koniec wojny także jako platforma przenoszenia niekierowanych pocisków rakietowych. W trakcie wojny był zastępowany stopniowo w eskadrach operujących z pokładów lotniskowców przez Curtiss SB2C Helldiver.

Dauntlessy uznawane są za jeden z najlepszych samolotów II wojny światowej – dzięki wytrzymałej i niezawodnej konstrukcji oraz łatwości w pilotowaniu miał najniższy stosunek wielkości strat do liczby lotów bojowych spośród wszystkich amerykańskich samolotów pokładowych.

Samolot wyprodukowano w sześciu podstawowych odmianach, z kilkoma dodatkowymi wariantami dla niektórych z nich. Całkowita produkcja tych samolotów sięgnęła łącznie 5936 maszyn wszystkich odmian.