Gubernia podolska

Gubernia podolska

Подольская губе́рния

gubernia
1793–1923
Herb
Państwo	Imperium Rosyjskie
Siedziba	Kamieniec Podolski
Powierzchnia	42 000 km²
Populacja (1897) • liczba ludności	3 018 299
• gęstość	71,9 os./km²
Szczegółowy podział administracyjny
Liczba ujezdów	12
Multimedia w Wikimedia Commons

Gubernia podolska (ros. Подольская губерния) – gubernia Imperium Rosyjskiego w latach 1793–1917 i jednostka terytorialna Ukraińskiej Republiki Ludowej 1918–1920 i USRR 1920–1923. Położona na południowo-zachodnim krańcu imperium, graniczącym z Galicją i Bukowiną i miała obszar ok. 42 000 km². Centrum administracyjnym był Kamieniec Podolski, w USRR w latach 1921–1923 – Winnica. W latach 1819–1830 gubernia podolska pozostawała pod naczelnym zarządem administracyjnym wielkiego księcia Konstantego^[1]. Od 1832 weszła w skład Kraju Południowo-Zachodniego (generał-gubernatorstwo kijowskie).

Nadużycia ziemiaństwa w sprawie serwitutów spowodowały, że podolscy chłopi odpowiedzieli masowym niszczeniem łąk i zasiewów oraz podpaleniami w majątkach będących własnością tegoż ziemiaństwa. Aby zakończyć chłopski proceder władze państwowe 10 maja 1896 wprowadziły stanu wyjątkowego w gubernii podolskiej wchodzącej wówczas w skład Rosji. Sytuacja nie została jednak opanowana, albowiem w latach 1900-1904 doszło do ponad 1000 buntów chłopskich przeciw nadużyciom jakich dopuszczało się ziemiaństwo w oparciu o wspomniane serwituty^[2].

W latach 1918–1920 jednostka administracyjna Ukraińskiej Republiki Ludowej, w latach 1921–1923 USRR. W 1923 z guberni podolskiej utworzono 6 okręgów USRR: hajsyński, kamieniecki, mohylowski, płoskirowski, tulczyński i winnicki.