Hendrik Lorentz

Hendrik Antoon Lorentz

Państwo działania	Holandia
Data i miejsce urodzenia	18 lipca 1853 Arnhem
Data i miejsce śmierci	4 lutego 1928 Haarlem
profesor
Specjalność: fizyka
Alma Mater	Uniwersytet w Lejdzie
Nagrody
Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki Medal Copleya
Multimedia w Wikimedia Commons

Hendrik Antoon Lorentz (ur. 18 lipca 1853 w Arnhem, zm. 4 lutego 1928 w Haarlemie) – holenderski fizyk teoretyk, noblista^[1][2], wieloletni profesor Uniwersytetu w Lejdzie (Leiden).

Lorentz jest znany głównie z prac nad elektrodynamiką klasyczną. Ukoronował dorobek Jamesa Clerka Maxwella i zastosował go do optyki oraz fizyki ciała stałego przez modelowanie budowy materii. Teoria eteru Lorentza wyjaśniała zarówno eksperyment Fizeau, jak i doświadczenie Michelsona-Morleya, a jego wyjaśnienia okazały się w znacznym stopniu poprawne i zbieżne z późniejszą szczególną teorią względności. Dzieło Lorentza przyczyniło się tak do rewolucji w mechanice klasycznej i całej fizyce, jaką były prace Alberta Einsteina^{[potrzebny przypis]}.