II wojna burska

II wojna burska

wojny burskie
Zgodnie z ruchem wskazówek zegara od lewego górnego rogu: Burowie w akcji w bitwie pod Colenso, 17 Pułk Kawalerii przeprowadzający atak na Modderfontein, generał Redvers Buller wkraczający do Ladysmith 27 lutego 1900 roku, Burowie w oblężonym mieście Mafeking, żołnierze kanadyjscy podczas bitwy pod Paardeberg i Burowie przed akcją w Spion Kop
Czas	11 października 1899 – 31 maja 1902
Miejsce	Afryka Południowa
Wynik	zwycięstwo Brytyjczyków, traktat z Vereeniging
Strony konfliktu
Wielka Brytania  Kanada  Australia  Nowa Zelandia Wolne Państwo Orania Republika Południowoafrykańska zagraniczni ochotnicy
Dowódcy
Horatio Kitchener Alfred Milner Frederick Roberts Redvers Buller Robert Baden-Powell Paul Kruger Louis Botha Koos de la Rey Martinus Steyn Christiaan Rudolf de Wet
Straty
• zabici i ranni: 6000–7000 • zmarli w wyniku chorób: ok. 14 000 • zabici i ranni: 6000–8000 • nieznana liczba zmarłych w wyniku chorób
brak współrzędnych
Multimedia w Wikimedia Commons

Druga wojna burska – wojna toczona pomiędzy burskimi republikami Transwalu i Oranii a Imperium Brytyjskim w latach 1899–1902. Pomimo początkowych sukcesów Burów, zwycięstwo przypadło Brytyjczykom. Walki partyzanckie trwały jednak jeszcze przez dwa lata. Opór podtrzymywało wsparcie w uzbrojeniu z pobliskiej Niemieckiej Afryki Południowo-Zachodniej i nadzieja na obiecaną interwencję Cesarstwa Niemieckiego. W czasie wojny Burowie organizowali samodzielne oddziały komandosów, stawiające skuteczny opór.

W celu stłumienia wojny partyzanckiej Brytyjczycy, wzorując się na pomyśle Valeriano Weylera zastosowanym na Kubie w 1896 r., zorganizowali obozy koncentracyjne, w których internowali cywilów z objętych walkami obszarów^[1]. Tworzyli także systemy blokhauzów, mających powstrzymać przemieszczanie się partyzantów. Te działania spotkały się z negatywnym odzewem prasy europejskiej i amerykańskiej^[2]. Ostateczne zwycięstwo odnieśli Brytyjczycy, inkorporując republiki jako kolonie. W 1910, razem z Kolonią Przylądkową i kolonią Natalu, stworzono z nich brytyjskie dominium znane jako Związek Południowej Afryki. Główne urzędy w tym państwie trafiły w ręce Burów, coraz częściej nazywanych Afrykanerami.