IX symfonia Beethovena

IX symfonia d-moll

9. Sinfonie in d-Moll

Rękopis IX Symfonii (karta 12 recto)
Kompozytor	Ludwig van Beethoven
Opus/Oznaczenie	op. 125
Czas powstania	1822–1824
Data premiery	7 maja 1824
Miejsce premiery	Theater am Kärntnertor
Wykonawcy premiery	Michael Umlauf(inne języki) (dyrygent), orkiestra teatru Kärntnertor, Gesellschaft der Musikfreunde(inne języki), Henriette Sontag (sopran), Caroline Unger (alt), Anton Haizinger(inne języki) (tenor), Joseph Seipelt(inne języki) (bas)
Czas trwania	około 70 minut
Dedykacja	Fryderyk Wilhelm III Pruski
Multimedia w Wikimedia Commons

IX Symfonia d-moll op. 125 – ostatnia ukończona symfonia Ludwiga van Beethovena, jedno z najsłynniejszych i najwybitniejszych dzieł muzyki poważnej. Znana także jako Symfonia radości, popularna jest głównie dzięki finałowej kantacie do słów Ody do radości Friedricha von Schillera.

Była pierwszą w historii symfonią wokalno-instrumentalną, tzn. symfonią z udziałem głosu ludzkiego. Rękopis symfonii został wpisany w 2001 roku na listę UNESCO Pamięć Świata^[1].

Rękopis utworu, sprzedany za 2,1 mln funtów (równowartość 3,4 mln dolarów) w 2003 roku na aukcji w Londynie, stał się jednym z najdroższych na świecie^[2].