Judaizm reformowany

Judaizm reformowany

Klasyfikacja systematyczna wyznania

Judaizm  └ Judaizm rabiniczny

Historia Założyciel(e) Izrael Jacobson Utworzono • wydzielono z 1810 Judaizm ortodoksyjny

Judaizm postępowy (reformowany albo liberalny) – nurt judaizmu, który powstał w XIX wieku w Niemczech. Zapoczątkowała go reforma liturgiczna Izraela Jacobsona w 1810 r., który wprowadził hymny w języku niemieckim, muzykę organową, krótsze modlitwy. Synagogi reformowane są określane jako „Tempel” (świątynia). Różni się on od tradycyjnego judaizmu rabinicznego przede wszystkim uznawaniem prawa żydowskiego za historyczne i podlegające reformom, pełnym równouprawnieniem kobiet w liturgii, wprowadzeniem dowolności przestrzegania restrykcyjnych przepisów koszerności i obchodzenia szabatu, ułatwiając funkcjonowanie Żydów w społeczeństwie. Nurt ten porzucił wiarę i oczekiwanie na osobowego Mesjasza i uznał Żydów za grupę wyznaniową, a nie odrębny lud. Stąd jego zwolennicy w Europie Środkowej i Zachodniej określali się chętnie jako Niemcy (Francuzi, Amerykanie, Polacy) wyznania mojżeszowego. Od czasu Holocaustu judaizm reformowany akceptuje jednak państwo Izrael i syjonizm. Istnieje wiele, często skłóconych ze sobą odłamów, które różnią się stopniem dowolności w interpretacji starych zasad obyczajowych. Żydzi reformowani przeprowadzają mniej uciążliwą procedurę konwersji (przejścia na judaizm), ale konwertyci nie są automatycznie uznawani przez pozostałe odłamy judaizmu. Judaizm reformowany jest najliczniejszy w USA, gdzie większość Żydów jest związana z tym nurtem, w Izraelu natomiast – bardzo nieliczny i dopiero niedawno uzyskał pewną formę akceptacji państwowej. Akceptuje się także osoby homoseksualne, również jako rabinów, oraz rabinki. Większość rabinów amerykańskich tego nurtu jest absolwentami Hebrew Union College.