Kanclerz wielki litewski

Kanclerz wielki litewski – urzędnik centralny Wielkiego Księstwa Litewskiego.

Posiadał podobny zakres władzy, jak kanclerz wielki koronny. Przyjęło się, iż kancelaria litewska zajmowała się polityką wschodnią Rzeczypospolitej, a koronna – kontaktami z państwami zachodnimi. Od czasu unii lubelskiej (1569) wprowadzono tzw. zasadę kompetencji terytorialnej. Gdy monarcha przebywał na Litwie, kancelaria litewska przejmowała prowadzenie spraw ogólnopaństwowych.

W senacie kanclerz wielki litewski zasiadał za koronnym, choć te urzędy były równorzędne.