Kanonik

Kanonik (łac. canonicus) – wczesnośredniowieczna nazwa duchownych, żyjących według reguł kanonicznych przy kościołach biskupich (katedrach) lub kolegiatach; współcześnie – tytuł kapłanów uhonorowanych za szczególne zasługi dla kościoła lokalnego, zobowiązanych do sprawowania określonych obrzędów liturgicznych wraz z innymi kanonikami lub miejscowym biskupem^[1].

Dawniej od kanoników nie wymagano posiadania święceń, lecz jedynie tonsury (tzw. kanonicy „świeccy”).

Kanonicy tworzą kapituły katedralne oraz kolegiackie. Zasadniczo dzielą się na:

• kanoników gremialnych (inaczej rzeczywistych, czyli tytularnych)
• kanoników ponadliczbowych (bez prebendy)
• kanoników honorowych^[2].