Kryteria konwergencji

     Kraje strefy euro

     Kraje z klauzulą opt-out należące do ERM II

     Pozostałe kraje należące do ERM II

     Pozostałe kraje UE

     Kraje spoza UE używające euro na mocy układu monetarnego

     Kraje spoza UE, które dokonały jednostronnej euroizacji

Kryteria konwergencji (również kryteria konwergencji nominalnej, kryteria zbieżności, kryteria z Maastricht) – wprowadzone przez Traktat o Unii Europejskiej[1] wskaźniki ekonomiczne i zasady, jakie powinno spełniać państwo aspirujące do pełnego uczestnictwa w Unii Gospodarczej i Walutowej. Są to zatem warunki konieczne do wypełnienia dla państw członkowskich Unii Europejskiej, które dążą do wprowadzenia euro i zobowiązały się nie przeprowadzać jednostronnej euroizacji. Początkowo kryteria te zapisane były w traktacie o Unii Europejskiej, jednak w wyniku wejścia w życie traktatu lizbońskiego znalazły się one głównie w artykule 140 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (dawny Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą)[2] oraz w Protokole nr 13 w sprawie kryteriów konwergencji[3]. W zakresie warunków koniecznych do przyjęcia euro, oprócz niezależności banku centralnego, kraje zobowiązane są wypełnić cztery kryteria: stabilności cen, fiskalne, kursowe i odnoszące się do stóp procentowych[4].

  1. Traktat o Unii Europejskiej. eur-lexnet.dk, 1992. [dostęp 2017-09-17].
  2. Wersja skonsolidowana traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. eur-lex.europa.eu. [dostęp 2010-02-13].
  3. Protokoły. eur-lex.europa.eu. [dostęp 2010-02-13].
  4. Kryteria konwergencji. ecb.int. [dostęp 2010-02-13].

© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search