Lew Trocki

Lew Trocki

Лев Троцкий

Data i miejsce urodzenia	7 listopada 1879 Janowka, gubernia chersońska, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	21 sierpnia 1940 Meksyk, Meksyk
Ludowy komisarz do spraw wojskowych i marynarki wojennej RFSRR
Okres	od 13 marca 1918 do 12 listopada 1923
Przynależność polityczna	Rosyjska Komunistyczna Partia (bolszewików)
Poprzednik	Nikołaj Podwojski
Następca	funkcja zniesiona
Ludowy komisarz spraw zagranicznych RFSRR
Okres	od 8 listopada 1917 do 13 marca 1918
Przynależność polityczna	Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza Rosji (bolszewicy)
Następca	Gieorgij Cziczerin
Ludowy komisarz spraw wojskowych i marynarki wojennej ZSRR
Okres	od 12 listopada 1923 do 25 stycznia 1925
Przynależność polityczna	Rosyjska Komunistyczna Partia (bolszewików)
Poprzednik	funkcja utworzona
Następca	Michaił Frunze
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Lew Dawidowicz Trocki (ros. Лев Давидович Троцкий, właśc. Lew Dawidowicz Bronstein, ros. Лев Давидович Бронштейн; ur. 26 października^?/7 listopada 1879 w Janowce w guberni chersońskiej, zm. 21 sierpnia 1940 w Meksyku) – komunistyczny rewolucjonista rosyjski pochodzenia żydowskiego. Jeden z twórców i przywódców RFSRR, ZSRR oraz Armii Czerwonej. Przewodniczący Petersburskiej Rady Delegatów Robotniczych(inne języki) w czasie rewolucji 1905 roku i Piotrogrodzkiej Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich po rewolucji lutowej i obaleniu caratu. Przewodniczący Komitetu Wojskowo-Rewolucyjnego przy Radzie Delegatów, faktycznie kierujący przejęciem władzy przez bolszewików w Piotrogrodzie (listopad 1917). Członek Komitetu Centralnego RKP(b) i WKP(b) (1917–1927), członek Biura Politycznego RKP(b) i WKP(b) (1919–1926). Ludowy komisarz spraw zagranicznych RFSRR (1917/1918), następnie ludowy komisarz spraw wojskowych i marynarki wojennej (ros. narkomwojenmor) w rządzie RFSRR i ZSRR (1918–1925). Współtwórca i zwolennik teorii permanentnej rewolucji.

Od 1923 r. przywódca Lewicowej Opozycji w ZSRR, po śmierci Lenina toczył spór z Józefem Stalinem o władzę w kraju i dalsze kierunki rozwoju Związku Radzieckiego. W listopadzie 1927 usunięty z WKP(b) i z Kominternu, w styczniu 1928 r. zesłany do Ałma-Aty, rok później – pozbawiony obywatelstwa ZSRR i deportowany z kraju. Przebywał na emigracji w Turcji, Francji, Norwegii i w Meksyku, pozostając aktywnym krytykiem stalinizmu z pozycji marksistowskich. Założyciel, redaktor i autor Biuletynu Opozycji (1929–1940). W 1938 r. założył IV Międzynarodówkę; oparty na jego myśli politycznej trockizm stał się najpoważniejszym odłamem marksizmu krytycznym wobec ZSRR. Zamordowany na emigracji na rozkaz Stalina przez Ramona Mercadera, agenta INO NKWD.