Ols

Ols

Ols w Puszczy Białowieskiej, początek maja
Symbol	Ol
Tereny	nizinne
Gleby	torfowomurszowe, torfowe, mineralnomurszowe, mułowomurszowe, torfowomułowe
Gatunki główne	olsza czarna I–II bonitacji
Gatunki domieszkowe	jesion, brzoza omszona, świerk (kraina II)
Gatunki podszytowe	leszczyna, kruszyna, bez czarny, porzeczka czarna, jarząb, czeremcha
Typ siedliskowy lasu

Ols, oles, bagienny las olszowy lub olchowy – las z dominacją olszy czarnej porastający bagienne siedliska, o okresowo wysokim poziomie wody stojącej i różnej żyzności. Ma zwykle charakterystyczną kępową strukturę runa – na kępach wokół szyi korzeniowej olszy rosną gatunki borowe, w dolinkach przynajmniej okresowo wypełnianych wodą – rośliny bagienne.

Olsy są zazwyczaj trudno dostępne, głównie ze względu na podmokły grunt. Poziom wody sięga od kilku do kilkudziesięciu centymetrów. Są to najczęściej wody stojące, rzadziej wolno płynące.

Kępy w mniej zwartych olsach mogą być znacznie od siebie oddalone, rozdzielone wodą.

Zbiorowisko to wytwarzane jest na glebach wytworzonych z torfowisk niskich, lecz często spotyka się je na glebach murszowych wytworzonych na piaskach i madach rzecznych, najczęściej są to gleby murszowo-mineralne, murszowe, mulowo-murszowe, torfowo-murszowe, murszowo-glejowe z mullem murszowatym. Dominującą forma próchnicy typu mull.