Prawo natury

Prawo natury, prawo naturalne (łac. ius naturale) – postulowany, odmienny od prawa pozytywnego porządek prawny. Różne doktryny naturalnoprawne (rzadziej: jusnaturalne) prowadziły spory co do źródeł prawa natury, jego istoty, treści i stosunku do prawa stanowionego. Spór naturalizmu prawniczego z pozytywizmem prawniczym (nieuznającym istnienia prawa naturalnego) był jednym z ważniejszych tematów filozofii prawa.

Tak rozumiane prawo natury należy odróżnić od prawidłowości zachodzących w przyrodzie i opisywanych przez nauki przyrodnicze (prawo przyrody)[1].

Terminów prawo natury i prawo naturalne używa się w języku polskim najczęściej zamiennie, przy czym prawo natury jest germanizmem (z niem. Naturrecht)[2], a prawo naturalne latynizmem (z łac. ius naturale).

  1. Encyklopedia Powszechna PWN, Warszawa 1975, t. 3, s. 689.
  2. Antoni Peretiatkowicz: Filozofia społeczna J.J. Rousseau. Poznań: 1921, s. 63.

© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search