Ruch Williama Branhama w Polsce

Ruch Williama Branhama w Polsce – niezarejestrowana i niejednorodna wspólnota wyznaniowa działająca w Polsce od końca lat 60. XX wieku. Opiera się na naukach Williama Branhama rozpowszechnianych głównie w postaci jego zarejestrowanych kazań. Wspólnota odrzuca dogmat Trójcy. W Polsce ma cztery główne odłamy, różniące się głównie eschatologią i w pewnym stopniu stosunkiem do swego proroka Branhama. Popularnie wyznawcy określani są jako branhamiści lub branhamowcy co w odczuciu członków wspólnoty ma zabarwienie pejoratywne.

Pierwsze zbory ruchu powstały w Wiśle, Bielsku-Białej, Woli Piotrowej, Wisłoczku i Katowicach. Z czasem pojawiły się też i zanikły w Bolesławcu i Legnicy. Niewielkie zbory lub grupy, liczące od 10 do 40 członków, istnieją też w Pszczynie, Opolu, Gliwicach, Wrocławiu, Głogowie, Koszalinie, Słupsku, Wejherowie, Czeladzi, Żywcu i Bażanowicach k. Cieszyna. Według szacunków wspólnota liczy w Polsce około pięciuset wyznawców oraz posiada nieokreślone grono sympatyków^[1].

Środowisko to, poza jednym wyjątkiem, nie zabiega o legalizację prawną wspólnoty, uważając rejestrację za przyjęcie na siebie „znamienia bestii” (Obj 13:16).