Populacja |
820 osób[1] |
---|---|
Miejsce zamieszkania | |
Język | |
Religia |
samarytanizm |
Grupa |
Samarytanie, Szomronim, Szamerim (hebr. שומרונים, arab. سامريون), sami często określają się Bene Israel, Żydzi nadali im miano Kutim – grupa etniczno-religijna, genetycznie i językowo semicka, zaś wyznaniowo abrahamiczna, żyjąca od starożytności w Palestynie[2].
Samarytanizm to wyznanie potomne do judaizmu, konkretniej jego fazy świątynno-biblijnej – oddzieliło się w czasach istnienia Świątyni Jerozolimskiej i spisywania Biblii hebrajskiej, najpóźniej w IV wieku p.n.e., kiedy powstała jego świątynia na górze Garizim[2]. Spośród ksiąg Starego Testamentu samarytanie uznają tylko Pięcioksiąg Mojżeszowy[2], konkretniej jego własną wersję. Niektórzy religioznawcy zaliczają te dwie religie i karaizm do hipotetycznego mozaizmu[potrzebny przypis].
Samarytanie to potomkowie mieszkańców starożytnej Samarii oraz imigrantów z Mezopotamii. Znaleźli się w granicach Autonomii Palestyńskiej i właściwego Izraela; w latach 20. XXI wieku liczą przeszło 800 osób[1]. Wychodzą z kryzysu demograficznego, którego pozostałością jest znacznie większa częstość rzadkich chorób genetycznych w ich populacji. Są skupieni wokół swych wierzeń i osoby Wielkiego Kapłana (hebr. kohen ha-gadol)[potrzebny przypis].
Ludność ta jest opisana w Biblii, zarówno Starym Testamencie, jak i Nowym. Ten drugi zawiera przypowieść o miłosiernym Samarytaninie[3], na której oparto inne dzieła, m.in. XVII-wieczny obraz autorstwa Carlotta. Stąd też pochodzi przenośne znaczenie samarytanina i samarytanki jako altruistów, zwłaszcza litujących się nad chorymi[4][5].
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie gw1
© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search