Solus Christus

Solus Christus (łac. jedynie Chrystus) – doktryna chrześcijańska, sformułowana przez Marcina Lutra, obowiązująca we wszystkich kościołach protestanckich. Nauka ta głosi, że Jezus Chrystus jest jedynym pośrednikiem (orędownikiem) między Bogiem a człowiekiem, odrzuca zatem możliwość i konieczność występowania innych pośredników.

Z tego powodu w protestantyzmie nie praktykuje się kultu świętych oraz kultu maryjnego. Odrzuca się także wstawiennictwo świętych, uważając, iż tylko Jezus (jako hipostatycznie zjednoczony Bóg z człowiekiem), może pośredniczyć między nimi obojgiem. Doktryna solus Christus wpływa również na soteriologię wyznań wywodzących się z Reformacji, odrzucają one bowiem możliwość jakiegokolwiek wpływu na zbawienie człowieka przez innych ludzi, zarówno żyjących, jak i zmarłych.

Drugi aspekt tej nauki dotyczy działalności i organizacji Kościoła. Po pierwsze: w protestantyzmie za jedyną głowę Kościoła chrześcijańskiego uznawany jest Jezus Chrystus, odrzuca się tym samym zwierzchnictwo papieża. Po drugie: duchowny w kościołach protestanckich nie spełnia funkcji kapłana, lecz pastora (duszpasterza), ministra ustanowień Chrystusowych oraz kaznodziei, co wiąże się z zasadą powszechnego kapłaństwa wszystkich wierzących.