Starzec mnich

Starzec – począwszy od starożytności chrześcijańskiej, szczególnie w tradycji wschodniej, doświadczony mnich uczący życia duchowego nowych adeptów życia mniszego i ascezy. Tzw. starczestwo było silnym ruchem duchowym w Rosji XIX w. Starcami, którzy na trwałe wpisali się w duchowość rosyjską byli m.in. Nił Sorski oraz Serafin z Sarowa. Ważne centrum tej duchowości stanowił do wybuchu rewolucji bolszewickiej 1917 r. Klasztor Optyński k. Kozielska. Jednym z bardziej znanych „starców” był św. Ambroży z Optiny, pierwowzór starca Zosimy w powieści Bracia Karamazow Fiodora Dostojewskiego. Żyjąc w odosobnieniu, w pustelniach starcy ci byli celem pielgrzymek wielu ważnych osobistości w życiu społecznym lub kulturalnym. Wielu z nich zostało kanonizowanych przez Rosyjską Cerkiew Prawosławną. Tworzą oni tzw. Sobór Świętych Starców Optyńskich^[1].

↑ Por. Ireneusz Cieślik: Starcy Pustelni Optyńskiej. Wyd. 2. Wydawnictwo Benedyktynów Tyniec, 2012, s. 184, seria: Duchowość Wschodu i Zachodu. ISBN 978-83-7354-428-4..

[1] Por. Ireneusz Cieślik: Starcy Pustelni Optyńskiej. Wyd. 2. Wydawnictwo Benedyktynów Tyniec, 2012, s. 184, seria: Duchowość Wschodu i Zachodu. ISBN 978-83-7354-428-4..

[1]