Wielki Kolaps

Wielki Kolaps (Wielka Zapaść, Wielki Kres i Wielki Krach, Wielki Skurcz^[1], z ang. Big Crunch) – hipoteza kosmologiczna opisujących koniec istnienia Wszechświata. Zakłada ona, że proces rozszerzania Wszechświata nie będzie przebiegać wiecznie. Pod wpływem grawitacji jego rozszerzanie będzie zwalniało aż ustanie i rozpocznie się proces do niego odwrotny – „kurczenie się Wszechświata”. Przebieg kurczenia się Wszechświata, zgodnie z hipotezą Wielkiego Kolapsu, podzielić będzie można na etapy:

• zbliżania się do siebie galaktyk,
• scalanie się galaktyk,
• scalania się gwiazd i planet,
• pod wpływem ogromnej siły grawitacji nastąpi rozbicie atomów i scalenie do plazmy jąder atomowych i elektronów (które scalą się w neutrony),
• w materii neutronowej zanikną granice między poszczególnymi neutronami i powstanie materia kwarkowa.

Każdy kolejny etap przebiegać będzie coraz szybciej, z powodu wzrastającej grawitacji, a co za tym idzie, wzrostu temperatury i gęstości.

Wielki Kolaps stanowi odwrócony proces Wielkiego Wybuchu – Wszechświat znów zapadnie się do stanu o skrajnie wysokiej gęstości lub wręcz osobliwości.