Wielkie Jeziora

Zobacz też: inne znaczenia.

Wielkie Jeziora^[1] (ang. Great Lakes) – grupa pięciu jezior pochodzenia tektoniczno–polodowcowego w Ameryce Północnej, na pograniczu Kanady i Stanów Zjednoczonych.

Są to następujące jeziora:

• Górne, 82 101 km²
• Huron, 59 610 km²
• Michigan, 57 800 km²
• Erie, 25 700 km²
• Ontario, 18 960 km²^[2].

Lustra wody poszczególnych akwenów położone są na różnych wysokościach, przy czym różnica między poziomem Jeziora Górnego a jeziora Ontario wynosi 108 metrów. Wyjątek stanowią Michigan i Huron, połączone cieśniną Mackinac i hydrologicznie stanowiące jeden zbiornik wodny. Sumaryczna objętość Wielkich Jezior tworzy drugi (po Bajkale) największy zbiornik wody słodkiej na kuli ziemskiej.

Jeziora połączone są ze sobą cieśninami, rzekami i kanałami. Razem z wypływającą z Ontario Rzeką Świętego Wawrzyńca tworzą śródlądową Drogę Wodną Świętego Wawrzyńca o długości 3770 km i stanowią ważny szlak wodny, mający również połączenie z dorzeczem rzek Missisipi i Hudson. Wokół Wielkich Jezior rozwinęła się gęsta sieć osadnicza.

Kotliny tworzące podłoże Wielkich Jezior mają pochodzenie tektoniczne; wypełniły się wodą w czasie ostatniego zlodowacenia, około 10 tysięcy lat temu. Kotliny te charakteryzują się znacznymi głębokościami, na skutek czego większość jezior (za wyjątkiem jeziora Erie) jest kryptodepresjami (patrz załączony profil).