Wojna siedmioletnia

Wojna siedmioletnia

Obrazy przedstawiające starcia. Kolejno od góry z lewej do prawej: bitwa pod Palasi, o Fort Carillon, pod Sarbinowem, pod Kunowicami.
Czas	1754[1] lub 1756[2]–1763
Miejsce	Europa, Afryka, Indie, Ameryka Północna, Filipiny
Terytorium	Wielka Brytania i Hiszpania zajęły Nową Francję, Prusy utrzymały Śląsk
Wynik	pokój paryski (1763), pokój w Hubertusburgu, zwycięstwo Wielkiej Brytanii i Prus
Strony konfliktu
Wielka Brytania Irlandia Ameryka Brytyjska Prusy Portugalia (od 1762) Hanower Hesja-Kassel Schaumburg-Lippe Liga Irokezów, Brunszwik-Wolfenbüttel Francja Nowa Francja Święte Cesarstwo Rzymskie Austria Bawaria Saksonia Rosja (do 1762) Hiszpania (od 1762) Szwecja (1757–1762) Konfederacja Abenaków Imperium Wielkich Mogołów Królestwo Neapolu Królestwo Sardynii
brak współrzędnych
Multimedia w Wikimedia Commons

Wojna siedmioletnia (1756–1763) – wojna pomiędzy Wielką Brytanią, Prusami i Hanowerem a Francją, Austrią, Rosją, Szwecją i Saksonią. Była to wojna o zasięgu światowym – walki toczyły się w Europie, Ameryce Północnej, Indiach i na wyspach karaibskich. W późniejszej fazie konfliktu do wojny przyłączyły się Hiszpania i Portugalia oraz starająca się początkowo zachować neutralność Holandia, której siły zostały zaatakowane w Indiach. Wojna ta może być uznana za wojnę hegemoniczną (wzięła w niej udział większość ówczesnych mocarstw, stanowiła też decydującą fazę w trwających niemal sto lat zmaganiach francusko-brytyjskich o dominację w Ameryce Północnej i supremację na świecie)^[3][4]. Wojna charakteryzowała się oblężeniami i podpaleniami miast, ale również bitwami na otwartym polu, z wyjątkowo ciężkimi stratami. Ocenia się, że w czasie wojny zginęło od 900 000 do 1 400 000 ludzi.