Wojna w Donbasie

Wojna w Donbasie

prorosyjski separatyzm na Ukrainie, wojna rosyjsko-ukraińska
Strefa konfliktu od 1 lipca do 12 września 2014. Kolory: czerwony – terytorium Ukrainy kontrolowane przez separatystów i wspierające ich jednostki sił zbrojnych Federacji Rosyjskiej; żółty – terytorium kontrolowane przez Ukrainę. Jedna klatka co trzy dni.
Czas	6 kwietnia 2014 – 24 lutego 2022
Miejsce	obwód doniecki i ługański
Terytorium	Ukraina
Przyczyna	prorosyjski separatyzm na Ukrainie
Wynik	inwazja Rosji na Ukrainę
Strony konfliktu
Ukraina  Rosja  Federacyjna Republika Noworosji (zawieszona)  Doniecka Republika Ludowa  Ługańska Republika Ludowa Charkowska Republika Ludowa (istniała 1 dzień)
Dowódcy
Wołodymyr Zełenski (od 2019) Petro Poroszenko (2014–2019) Arsenij Jaceniuk Ołeksandr Turczynow (2014) Wasyl Krutow Arsen Awakow Wałerij Hełetej Mychajło Kowal (ranny w boju) Wiktor Mużenko Andrij Parubij Dmytro Jarosz Wałentyn Naływajczenko Stepan Połtorak Andrij Biłecki Semen Semenczenko Władimir Putin Dienis Puszylin (Przewodniczący DRL od IX 2018) Aleksandr Zacharczenko (Przewodniczący DRL XI 2014–VIII 2018) (†) Aleksandr Ananczenko (Premier DRL od X 2018) Aleksandr Borodaj (Premier DRL V–VIII 2014) Igor Striełkow (Komendant w Doniecku) Igor Biezler (Komendant w Gorłówce) Pawieł Gubariew (Ludowy gubernator Donbasu) Wiaczesław Ponomariow (Ludowy mer Słowiańska) Leonid Pasiecznik (Przewodniczący ŁRL od XI 2017) Igor Płotnicki (Przewodniczący ŁRL od VIII 2014 do XI 2017) Walerij Bołotow (Przewodniczący ŁRL V–VIII 2014) (†) Dienis Miroszniczenko (Przewodniczący parlamentu ŁRL od 2017) Władimir Diegtiarienko (Przewodniczący parlamentu ŁRL 2016–2017) Aleksiej Kariakin (Przewodniczący parlamentu ŁRL 2014–2016)
Siły
64 000 żołnierzy[1] 40–45 tysięcy bojowników[2] 1000–2000 żołnierzy[3][4]
Straty
4629 zabitych[5][6][7][8] 9 700–10 700 rannych[9] 70 zaginionych[10] 5772 zabitych[9][11][12][13] 12 700–13 700 rannych[9]
Multimedia w Wikimedia Commons

Wojna w Donbasie – konflikt zbrojny pomiędzy prorosyjskimi separatystami ze wschodu Ukrainy oraz wspierającą ich Federacją Rosyjską a siłami wiernymi legalnym władzom Ukrainy^{[14][15][16][17][18][19][20]}. Konflikt stanowi część trwającej od 2014 roku wojny rosyjsko-ukraińskiej.

Strona rosyjska przedstawiała konflikt jako zbrojne wystąpienie prorosyjskich separatystów na wschodzie Ukrainy, pomijając swoje militarne zaangażowanie^[21]. Równocześnie jest jej zarzucane prowadzenie innych działań przeciwko Ukrainie, takich jak wojna informacyjna (propaganda, dezinformacja), kulturowa i historyczna^[21]. Przedstawiciele państwa ukraińskiego określają jednostki sił zbrojnych Federacji Rosyjskiej i rosyjskie jednostki proxy na terytorium Ukrainy jako terrorystów. W styczniu 2015 parlament Ukrainy uznał Rosję za agresora, a separatystyczne „republiki” za organizacje terrorystyczne^[22].

Po odsunięciu w lutym 2014 Wiktora Janukowycza i prorosyjskiej Partii Regionów od władzy i powołaniu rządu Arsenija Jaceniuka, w obwodzie ługańskim i donieckim zaczęło dochodzić do demonstracji zwolenników szerokiej autonomii lub wręcz przyłączenia obwodów do Rosji. Początkowe hasła i okrzyki, szybko przerodziły się w zamieszki i zajmowanie przez separatystów budynków użyteczności publicznej. W tym okresie, jedynymi siłami zdolnymi przeciwstawić się na miejscu antyukraińskim działaniom były jednostki milicji i Służby Bezpieczeństwa Ukrainy. Ich działania były o tyle utrudnione, iż obydwie formacje miały w swoich szeregach funkcjonariuszy utożsamiającymi się z głoszonymi przez separatystów hasłami. Na korzyść rozłamowej części ludności Ukrainy działało z kolei wsparcie jakie potajemnie udziela im Rosja. Ocenia się, iż w początkowym okresie demonstracji i zajmowania rządowych budynków, wsparcia separatystom udzielało około 300 obywateli rosyjskich. Prorosyjscy separatyści proklamowali samozwańcze: tzw. „Doniecką Republikę Ludową” (DRL) i tzw. „Ługańską Republikę Ludową” (ŁRL). Po zbrojnym zajęciu kluczowych miast donieckiego zagłębia węglowego ogłosili w maju 2014 konfederację obu samozwańczych republik w formie tzw. „Federacyjnej Republiki Noworosji”. Po opanowaniu części miast regionu przez oddziały separatystów i wspierających ich rosyjskich grup specjalnych, Siły Zbrojne Ukrainy rozpoczęły akcję, którą określiły mianem „operacji antyterrorystycznej” (ATO)^[16][19].