Silan

Silan
Stereo structural formula of silane with implit hydrogens	Spacefill model of silane
	Silan
Drugi nazivi	Monosilan, Silikan, Silicijum hidrid, Silicijum tetrahidrid
Identifikacija
CAS registarski broj	7803-62-5
PubChem	23953
ChemSpider	22393
UN broj	2203
ChEBI	29389
RTECS registarski broj toksičnosti	VV1400000
Gmelin Referenca	273
Jmol-3D slike	Slika 1
SMILES
	[SiH4]
InChI
	InChI=1S/H4Si/h1H4 ; Kod: BLRPTPMANUNPDV-UHFFFAOYSA-N InChI=1/H4Si/h1H4; Kod: BLRPTPMANUNPDV-UHFFFAOYAE
Svojstva
Molekulska formula	H4Si
Molarna masa	32.12 g mol−1
Agregatno stanje	Bezbojni gas
Gustina	1.342 g dm−3
Tačka topljenja	−185 °C, 88 K, -301 °F
Tačka ključanja	−112 °C, 161 K, -170 °F
Struktura
Oblik molekula (orbitale i hibridizacija)	tetraedralni r(Si-H) = 1.4798 angstroma
Dipolni moment	0 D
Termohemija
Standardna entalpija stvaranja jedinjenja ΔfHo298	34.31kJ/mol
Standardna molarna entropija So298	204.6 J mol−1 K−1
Opasnost
Podaci o bezbednosti prilikom rukovanja (MSDS)	ICSC 0564
EU-indeks	Nije na listi
Opasnost u toku rada	Ekstremno zapaljiv
NFPA 704	4 2 3
Tačka paljenja	zapaljiv gas
Tačka spontanog paljenja	294 K (21 °C) (~70 °F)
Eksplozivni limiti	1.37–100%
SAD-Dozvoljeni; limit ekspoziture	5 ppm (ACGIH TLV)
Srodna jedinjenja
Srodna monosilani	Fenilsilan; Vinilsilan
Srodna jedinjenja	Metan; German; Stanan; Plumban
	(šta je ovo?) (verifikuj) ; Ukoliko nije drugačije napomenuto, podaci se odnose na standardno stanje (25 °C, 100 kPa) materijala
	Infobox references

Silan (monosilan) je toksičano, izuzetno zapaljivo hemijsko jedinjenje sa formulom Si H₄. Nemački hemičari Heinrih Buf i Fridrih Voehler su 1857. otkrili silan među proizvodima formiranim dejstvom hlorovodonične kiseline na aluminijum silikat, koji su oni prethodno pripremili. Oni su nazvali jedinjenje njemački: siliciuretted hydrogen.^[4]

↑ Li Q, Cheng T, Wang Y, Bryant SH (2010). „PubChem as a public resource for drug discovery.”. Drug Discov Today 15 (23-24): 1052-7. DOI:10.1016/j.drudis.2010.10.003. PMID 20970519. edit
↑ Evan E. Bolton, Yanli Wang, Paul A. Thiessen, Stephen H. Bryant (2008). „Chapter 12 PubChem: Integrated Platform of Small Molecules and Biological Activities”. Annual Reports in Computational Chemistry 4: 217-241. DOI:10.1016/S1574-1400(08)00012-1.
↑ Hettne KM, Williams AJ, van Mulligen EM, Kleinjans J, Tkachenko V, Kors JA. (2010). „Automatic vs. manual curation of a multi-source chemical dictionary: the impact on text mining”. J Cheminform 2 (1): 3. DOI:10.1186/1758-2946-2-3. PMID 20331846. edit
↑ J. W. Mellor, "A Comprehensive Treatise on Inorganic and Theoretical Chemistry," Vol VI, Longmans, Green and Co. (1947), p. 216.

[1] Li Q, Cheng T, Wang Y, Bryant SH (2010). „PubChem as a public resource for drug discovery.”. Drug Discov Today 15 (23-24): 1052-7. DOI:10.1016/j.drudis.2010.10.003. PMID 20970519. edit

[2] Evan E. Bolton, Yanli Wang, Paul A. Thiessen, Stephen H. Bryant (2008). „Chapter 12 PubChem: Integrated Platform of Small Molecules and Biological Activities”. Annual Reports in Computational Chemistry 4: 217-241. DOI:10.1016/S1574-1400(08)00012-1.

[3] Hettne KM, Williams AJ, van Mulligen EM, Kleinjans J, Tkachenko V, Kors JA. (2010). „Automatic vs. manual curation of a multi-source chemical dictionary: the impact on text mining”. J Cheminform 2 (1): 3. DOI:10.1186/1758-2946-2-3. PMID 20331846. edit

[4] J. W. Mellor, "A Comprehensive Treatise on Inorganic and Theoretical Chemistry," Vol VI, Longmans, Green and Co. (1947), p. 216.

[1]

[2]

[3]

[4]