Sveti Sava

Ukoliko ste tražili drugu osobu, vidite članak Sava (razvrstavanje).

Sava Nemanjić (po rođenju Rastko Nemanjić,^[1][2] 1174.^[3] - 1236.) je bio raški plemić iz vladarske obitelji Nemanjića, uticajni diplomata i prvi srpski arhiepiskop.^[4] Srpska pravoslavna crkva ga slavi kao svetog Savu.

Bio je najmlađi sin velikog župana Stefana Nemanje i brat kraljeva Vukana i Stefana. Uz podršku vaseljenskog patrijarha je proglasio samostalnost raške crkve od Ohridske arhiepiskopije 1219. godine i postavio temelje današnje Srpske pravoslavne crkve. Od rimskog Pape je isposlovao kraljevsku krunu i suverenitet za tadašnju Srbiju.^[4] Nakon krunisanja brata Stefana 1221. godine, radio je na jačanju crkvene organizacije, pokrštavanju "neznabožaca" i "jeretika" i iskorenjivanju raških bogumila.

Napisao je ili priredio nekoliko dela poglavito namenjenih organizaciji crkve. Najznačajnija su: Zakonopravilo, Hilandarski tipik, Studenički tipik i Žitije svetog Simeona. Na Svetoj Gori je, zajedno sa ocem Nemanjom, obnovio manastir Hilandar, a uz njegovo ime pominje se i osnivanje manastira Žiča u Srbiji.

Dan svetog Save, Savindan, obeležava se 27. januara po gregorijanskom, odnosno 14. januara po julijanskom kalendaru, kao crkveni praznik, i kao "školska slava" u Srbiji i Republici Srpskoj.

Zbog jakog Savinog kulta, srpsko pravoslavlje se nekad naziva i svetosavlje.

1. ↑ Sveti Sava, arhiepiskop srpski
2. ↑ Sveti Sava^{[mrtav link]}
3. ↑ Narodna enciklopedija, St. Stanojević, Zagreb, 1925.- 1929.
4. ↑ ^{4,0 4,1} Greška u referenci: Nevaljana oznaka <ref>; nije zadan tekst za reference po imenu Vasić