Kaugalian

Ang tradisyon o kaugalian ay isang sistema ng mga paniniwala o pag-uugali (katutubong kaugalian) na ipinasa sa loob ng isang pangkat ng mga tao o lipunan na may simbolikong kahulugan o espesyal na kahalagahan na may mga pinagmulan sa nakaraan.^[1][2] Isang bahagi ng mga ekspresyong pangkalinangan at kuwentong-bayan, kinabibilangan ng mga karaniwang halimbawa ang mga pista opisyal o hindi praktikal subalit makabuluhan sa lipunan na mga damit (tulad ng mga peluka ng mga abogado o mga espuewela ng mga opisyal ng militar), subalit inilapat din sa mga kaugalian at gawi ng lipunan tulad ng mga pagbati atbp. Sa Pilipinas, isang halimbawa ng kaugaliang Pilipino ang paghalik sa kamay o pagmano sa mga matatanda, pagiging malapit sa pamilya, at lakas ng loob.

Maaaring magpatuloy ang mga tradisyon at umunlad sa loob ng libu-libong taon—nagmula mismo ang salitang tradisyon mismo sa salitang Latin na tradere na literal na nangangahulugang ihatid, ibigay, ibigay para sa pag-iingat. Bagama't ipinapalagay na may sinaunang kasaysayan ang mga tradisyon, maraming mga tradisyon ang sadyang naimbento, maging ito man ay pampulitika o pangkalinangan, sa loob ng maikling panahon. Ginagamit din ng iba't ibang disiplinang akademiko ang salita sa iba't ibang paraan.

Ang sumasagabal na pariralang "ayon sa kaugalian", o "sa pamamagitan ng kaugalian", ay karaniwang nangangahulugan na alam lamang ang anumang impormasyong sinusunod ng oral na tradisyon, subalit hindi sinusuportahan (at marahil ay maaaring pabulaanan) ng pisikal na dokumentasyon, ng isang pisikal na artipakto, o iba pa na ebidensyang mahusay. Nagpapahiwatig ang kaugalian ng kalidad ng isang piraso ng impormasyong tinatalakay. Halimbawa, "Ayon sa tradisyon, ipinanganak si Homero sa Quios, subalit maraming iba pang mga lugar ang may kasaysayang nag-aangkin sa kanya bilang kanila." Maaaring hindi kailanman mapatunayan o mapabulaanan ang tradisyong ito.

Ang mga tradisyon ay paksa ng pag-aaral sa ilang akademikong larangan, lalo na sa humanidades at agham panlipunan, tulad ng antropolohiya, arkeolohiya, kasaysayan, at sosyolohiya .

Ang konseptuwalisasyon ng tradisyon, bilang ang paniwala ng paghawak sa isang nakaraang panahon, ay matatagpuan din sa pampulitika at pilosopikal na diskurso. Halimbawa, ito ang batayan ng pampulitikang konsepto ng tradisyonalismo, at pati na rin sa maraming relihiyon sa daigdig kabilang ang tradisyonal na Katolisismo. Sa artistikong konteksto, ginagamit ang tradisyon upang bigyan kapasyahan ang tamang pagpapakita ng isang anyo ng sining. Halimbawa, sa pagganap ng mga tradisyunal na uri (tulad ng tradisyonal na sayaw), binibigyang higit na kahalagahan ang pagsunod sa mga alituntunin na nagdidikta kung paano dapat buuin ang isang anyo ng sining kaysa sa sariling kagustuhan ng tagapalabas. Maraming salik ang maaaring magpalala sa pagkawala ng kaugalian, kabilang ang industriyalisasyon, globalisasyon, at ang asimilasyon o marginalisasyon ng mga partikular na pangkat ng kultura. Bilang tugon dito, sinimulan na ngayon ang mga pagtatangka at inisiyatiba sa pagpapanatili ng kaugalian sa maraming bansa sa buong mundo, na nakatuon sa mga aspeto tulad ng mga tradisyonal na wika. Karaniwang ikinukumpara ang tradisyon sa layunin ng modernidad at dapat na maiiba sa mga kustumbre, kumbensyon, batas, pamantayan, gawain, tuntunin at katulad na mga konsepto.

1. ↑ Thomas A. Green (1997). Folklore: an encyclopedia of beliefs, customs, tales, music,or art (sa wikang Ingles). ABC-CLIO. p. 800. ISBN 978-0-87436-986-1.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
2. ↑ Shils 12 (sa Ingles)