Kanto

Temas pri... Ĉi tiu artikolo temas pri muzikaĵo. Por informoj pri la samnoma regiono en Japanio, vidu la artikolon Regiono Kanto.
Joan Baez en oktobro 2003 en The Neighborhood Theatre, Charlotte, Norda Karolino; ŝi popularigis kelkajn kantojn en la tuta mondo, kiuj estis parkeritaj kaj siavice rekantitaj, kiaj "We Shall Overcome", kiu iĝis eĉ politika moto de diversaj movadoj.
Stratartaĵo pri Amália Rodrigues, plej fama kantistino de fado, en Lisbono.
Édith Piaf en 1951; ŝi mem verkis kelkajn el siaj kantoj, ekzemple "La Vie en Rose" (La rozkolora vivo) kiu estas ankaŭ unu el plej konataj en la tuta mondo. .

Kanto estas iomete mallonga muzika komponaĵo por la homa voĉo, eble kun aliaj muzikaj instrumentoj, en kiu oni kantas vortojn. La ago fari kanton estas nomata kantado. Norme, ĝi aludas al sola kantanto aŭ kantisto, tamen ĝi ankaŭ povas aludi al dueto, terceto, aŭ pliaj voĉoj. Multvoĉa kanto estas ĥoralo.

La vortoj de kantoj norme estas poezia, rima eco, kvankam ili povas esti religiaj versoj aŭ libera prozo.

Kantoj povas esti larĝe dividitaj en multajn malsamajn formojn, depende de la kriterioj uzitaj. Unu dividado estas inter "artkantoj", "popkantoj", kaj "popolkantoj". Aliaj komunaj metodoj de klasifiko estas laŭ celo (religia kontraŭ sekulara), laŭ stilo (dancmuziko, balado, Lied, ktp.), aŭ laŭ tempo de origino (Renesanco, Nuntempa, ktp.).

Kanto estas muzikaĵo por akompanita aŭ neakompanata voĉo aŭ voĉoj aŭ, "la ago aŭ kantarto", sed la esprimo estas ĝenerale ne uzitaj por grandaj voĉaj formoj inkluzive de opero kaj oratorio.[1] Tamen, la esprimo estas, "ofte trovita en diversa metafora kaj transigita signifo (ekz. por la lirika dua temo de sonato... )."[1] La substantivo "kanto" havas la saman etimologian radikon kiel la verbo "kanti" kaj la Oxford English Dictionary (OED, por song) difinas la vorton por signifi "kio estas kantita" aŭ "muzika kunmetaĵo sugestita por kanto." La OED ankaŭ difinas la vorton por signifi "poemo" aŭ "la muzikajn frazojn eldiritajn de kelkaj birdoj, balenoj, kaj insektoj, tipe formante rekoneblan kaj ripetan sekvencon kaj uzite ĉefe por teritoria defendo aŭ por altirado de amikoj."[2]

  1. 1,0 1,1 Luise Eitel Peake. 1980. "Song". The New Grove Dictionary of Music and Musicians, sesa eldono, 20 vol., eldonita de Stanley Sadie, Vol. 17: 510-523. London: Macmillan Publishers; New York: Grove's Dictionaries. ISBN 1-56159-174-2.
  2. The New Shorter Oxford English Dictionary, 1993, Oxford University Press. ISBN 0-19-861271-0. p. 2947

© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search