Temperamentu

Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. Pues añadiles tu mesmu o avisar al autor principal del artículu na so páxina d'alderique pegando: {{subst:Avisu referencies|Temperamentu}} ~~~~

El temperamentu ye la peculiaridá ya intensidá individual de los ciños psíquicos y de la estructura dominante d'humor y motivación. El términu provién del llatín temperamentum: 'midida'. Ye la manera natural con qu'un ser humanu interactúa cola redolada. Puede ser hereditariu y nun inflúin factores esternos (namái si esos estímulos fueren demasiáu fuertes y constantes); ye la capa instintivu-afeutiva de la personalidá, sobre la cual la intelixencia y la voluntá van modelar el calter (nel cual sí inflúi l'ambiente); ocupa tamién l'habilidá p'afaese, l'estáu d'ánimu, la intensidá, el nivel d'actividá, l'accesibilidá, y la regularidá; el temperamentu ye la naturaleza xeneral de la personalidá d'un individuu, basada les carauterístiques del tipu de sistema nerviosu.

El temperamentu ta rellacionáu cola influencia endocrina (que se debe a los xenes, y que se manifiesta en determinaes traces físiques y psicolóxicos). El temperamentu y el calter definen la personalidá del ser humanu; y la distinta combinación ya intensidá qu'éstos se manifiesten nes sos distintes árees, fáennos únicos y humanos. Los temperamentos o'l temperamentu ye la traza descriptiva del estilu d'actuar que nos estrema de los demás como únicos y irreemplazables, de cuenta que podamos harmonizar con ellos.

L'estudiu de los temperamentos ocupaba un papel importante na psicoloxía anterior al sieglu XX. Anguaño, tien el so gran valor cotidianu y d'utilidá pa les persones en busca de mayor sentíu a la so vida por aciu la so espresión temperamental y de les sos virtúes.