Detransitie

Detransitie is de stopzetting of omkering van een transgenderidentificatie of geslachtstransitie , hetzij met sociale, juridische of medische middelen. Sommige mensen stoppen tijdelijk. Indien dit gepaard gaat met spijt, spreekt men van transspijt.

Schattingen over de mate waarin detransitie plaatsvindt, lopen uiteen. Ook redenen voor detransitie variëren: het kan zijn dat men zich realiseert dat hun sekse wel gewoon overeenkomt met een genderidentiteit of dit kunnen gezondheidsproblemen zijn, de ontdekking dat de transitie de genderdysforie niet verlichtte, een onbevestigende sociale omgeving, financiële zorgen, het besef dat de genderdysforie van het individu een manifestatie was van een andere aandoening, of meningsverschillen (van politieke, religieuze, of filosofische aard) met de transgenderbeweging.^[1]^[2]

Academisch onderzoek naar detransitie is schaars. Bij een Duits onderzoek gaf een groot aantal respondenten te kennen dat ze door hun detransitie geen steun meer kregen van de LHBT+-gemeenschap. Zij zeiden negatieve ervaringen te hebben opgedaan met de medische en geestelijke gezondheidszorg. Veel van hen hadden graag alternatieve behandelingen voor hun genderdysforie gevonden, maar volgens hen kon daar in LGBT+-omgevingen en met medici niet over gepraat worden.^[3]^[4] Verschillende partijen in het debat over detransitie hebben melding gemaakt van intimidatie.

↑ (en) Boslaugh, Sarah (3 augustus 2018). Transgender Health Issues. ABC-CLIO, 43–44. ISBN 978-1-4408-5888-8. Gearchiveerd op 20 juni 2022. Geraadpleegd op 15 juni 2021.
↑ Vandenbussche, Elie (30 april 2021). Detransition-Related Needs and Support: A Cross-Sectional Online Survey. Journal of Homosexuality 69 (9): 1602–1620. ISSN: 1540-3602. PMID 33929297. DOI: 10.1080/00918369.2021.1919479. ““The most common reported reason for detransitioning was realized that my gender dysphoria was related to other issues (70%). The second one was health concerns (62%), followed by transition did not help my dysphoria (50%), found alternatives to deal with my dysphoria (45%), unhappy with the social changes (44%), and change in political views (43%). At the very bottom of the list are: lack of support from social surroundings (13%), financial concerns (12%) and discrimination (10%) (see Figure 1).””.
↑ Vandenbussche, Elie (30 april 2021). Detransition-Related Needs and Support: A Cross-Sectional Online Survey. Journal of Homosexuality 69 (9): 1602–1620. ISSN: 0091-8369. PMID 33929297. DOI: 10.1080/00918369.2021.1919479.
↑ Ex-Trans, oktober 2021

[:3-1] (en) Boslaugh, Sarah (3 augustus 2018). Transgender Health Issues. ABC-CLIO, 43–44. ISBN 978-1-4408-5888-8. Gearchiveerd op 20 juni 2022. Geraadpleegd op 15 juni 2021.

[:4-2] Vandenbussche, Elie (30 april 2021). Detransition-Related Needs and Support: A Cross-Sectional Online Survey. Journal of Homosexuality 69 (9): 1602–1620. ISSN: 1540-3602. PMID 33929297. DOI: 10.1080/00918369.2021.1919479. ““The most common reported reason for detransitioning was realized that my gender dysphoria was related to other issues (70%). The second one was health concerns (62%), followed by transition did not help my dysphoria (50%), found alternatives to deal with my dysphoria (45%), unhappy with the social changes (44%), and change in political views (43%). At the very bottom of the list are: lack of support from social surroundings (13%), financial concerns (12%) and discrimination (10%) (see Figure 1).””.

[:1-3] Vandenbussche, Elie (30 april 2021). Detransition-Related Needs and Support: A Cross-Sectional Online Survey. Journal of Homosexuality 69 (9): 1602–1620. ISSN: 0091-8369. PMID 33929297. DOI: 10.1080/00918369.2021.1919479.

[geuz-4] Ex-Trans, oktober 2021

[1]

[2]

[3]

[4]